JAAROVERZICHT 2006
Het TCMuiden fietsjaar werd gekenmerkt door regen en warmte. Zo werd bijvoorbeeld het rondje Markermeer voor 80% in de regen gereden en was de temperatuur bij het rondje IJsselmeer rond de 30°. Ook veel ‘normale’ ritten hadden deze kenmerken.
Het Ardennen-weekend in juni, traditioneel georganiseerd door Han, waaraan 6 TCMuiers deelnamen, was naast zeer geslaagd, zowel in wieler- als in gastronomische termen, zeer warm.
Incidenten zijn ons bespaard gebleven op de val van Jan Bijvoet op een trottoirband na. Gelukkig is hij daar redelijk snel van hersteld.
Na 23 jaar heeft Gerard heeft besloten in 2007 niet meer aan de zondagse ritten deel te nemen. We zullen zijn markante aanwezigheid en zijn optreden als wegkapitein node missen.
In de tabel hieronder worden de volgende gegevens over 2006 weergegeven:
– Totaal aantal ritten (50)
– Som van het aantal KMs van deze 50 ritten
– Gemiddeld aantal KMs over deze 50 ritten
– Aantal deelnames per deelnemer aan deze 50 ritten
– Som van het aantal KMs per deelnemer
– Gemiddeld aantal KMs per deelnemer
De volgende zaken vallen op:
– Herman is met 35 deelnames de trouwste deelnemer. Hierbij moet wel worden opgemerkt dat Rob zijn aantal van 21 deelnames al eind juli had bereikt alvorens hij zijn heupoperatie onderging.
– Er hebben 12 gastdeelnemers (in de tabel vanaf Jan Portengen) één of meerdere keren deelgenomen.
Geinteresseerden in de complete tabel (dwz deelnames per rit per deelnemer) zijn te verkrijgen door een mailtje te sturen naar Michiel (hofrust.muiderberg@hccnet.nl).
Iedereen wordt een gelukkig jaar in het algemeen en een goed fietsjaar in het bijzonder toegewenst.
RITTEN 2006
31 december 2006 – Breukelen – 50 km, 9 graden, ZuidZuidWestenwind kracht 4-5 – 4 rijders: Herman, Aad, Enrico & Michiel
Herman kwam bij de Hakkelaar net de bocht om toen Michiel het pad afliep. Gezamenlijk reden we naar het bankje waar Aad al met Enrico stond te praten. Ook hij had aan de oproep van Enrico van verleden week om het fietsjaar 2006 af te sluiten gehoor gegeven.
De wind viel aanvankelijk best mee, zeker vergeleken met de stormachtige nacht.
We besloten naar Breukelen te rijden omdat de wind vooral uit het zuiden kwam. Via de Keverdijk kwamen we bij de Provinciale Weg uit waar Herman uit voorzorg afhaakte in verband met de wind.
Met z’n drieën reden we via Nederhorst, Vreeland, Loenen en Nieuwersluis langs de oostoever van de Vecht naar Breukelen waar we zonder noemenswaardige voorvallen aan kwamen. Bij een frans-georiënteerd restaurantje kregen we toen we om koffie vroegen espresso, wat echter na toevoeging van wat melk best te drinken was. Het appelgebak kon ook ieders goedkeuring wegdragen. We namen het afgelopen jaar nog even door dat getypeerd kan worden als heet, nat en (gelukkig) met maar 1 valpartij van betekenis. Ook de ontberingen van het Rondje IJsselmeer, door deze 3 heren gereden, passeerden nog even de revue.
Na de koffie reden we aan de westkant van het A-R-kanaal richting Driemond. Voor de wind ging dat met een gangetje van 35 km/u of daarboven. Bij Loenersloot pikte nog even een mountainbiker aan die het tot de Velterslaan volhield. In Driemond nam Aad afscheid om via de Provinciale Weg naar de Hilversumse Meent terug te keren. Getweeën kwamen we rond 12.30 via Spoorbrug en Weesp weer in Muiden aan.
24 december – 50 km, 3 graden, Noord-Oost kracht 3, Breukelen, 2 rijders – Rijn, Enrico
Meer opkomst werd niet verwacht: Herman had afgebeld, Rob is herstellende en heeft net zijn teenoperatie achter de rug, Han is niet meer hersteld van zijn opgelopen yet lag. In rustig tempo werd de rechteroever van de Vecht afgezakt. Voorbij Nightevecht reed Enrico lek, en dan blijkt het in het koude miezer weer geen pretje om je band te verwisselen.
Tussen Zwartsluis en Breukelen pikten we aan bij een groepje, zodat we de opgelopen tijdschade weer inhaalden. Bij het bekende Illy etablissement werd van de koffie genoten en gemijmerd over het plotse overlijden van Rijns schoonzus. Carpe diem en geniet van elke dag met je geliefden, vrienden en je fiets.
De terugweg ging via het A’dam-Rijn kanaal waar tegen een gemeen tegenwindje moest worden opgebokst. Voldaan bereikten we rond 12:30 uur Muiden. Benieuwd of er Oudjaarsdag nog fiets liefhebbers zijn om het fietsjaar 2006 mee af te sluiten.
17 december – rondje Loenen-Loosdrecht-Kortenhoef-’s-Graveland – 4° – matige ZW-wind – op het eind regenbuien – 50 km – 2 rijders: Enrico en Herman
Wederom slechts twee man aan de start, dezelfden als de week ervoor. Over het Papelaantje en de spoorbrug ging het langs het AR-kanaal naar Loenersloot en Loenen. Via de Bloklaan naar Loosdrecht, waar we bij De Eend aan de Vuntus de gebruikelijke stop hielden en daar werden bediend door de aardige en aantrekkelijke waardin. We hebben het gehad over het nut van het bezit van een bootje en over het feit dat er zoveel bootjes in dit land zijn waar nauwelijks mee wordt gevaren. Zou het niet wat zijn om met een masterplan het gebruik van onbenutte bootjes wat te socialiseren? Nog voor twaalven waren beiden weer thuis.
10 december – Ronde Hoep, Vinkeveen, Baambrugge Stichtse Brug – zonnig, weinig ZW-wind, 0°-5°, slechts 2 rijders: Enrico en Herman, 61km
Onbegrijpelijk! Maar twee coureurs aan de start bij het wit bevroren bankje. Waar bleven al die anderen? Stelletje slappe koukleumen! Het was prachtig weer: zon, weinig wind en een temperatuur die van 0° naar 5° opliep. We reden eerst naar het Amsterdam-Rijnkanaal, gingen daar de Weesper spoorbrug over en voorts naar Driemond, Abcoude en de Ronde Hoep, dan langs Ouderkerk en de Waver om daar de brug over te gaan en zo in de richting van de Botshol en Vinkeveen te rijden. Koffie en taart gebruikten we in de Punt in Baambrugge. Daar bespraken we de aanleiding om aan de sporten te gaan doen, die zoals nu blijkt belangrijk zijn in onze levens. Die aanleidingen waren minder heroïsch dan men zou verwachten. Langs het kanaal ging het weer richting Driemond en verder langs de achterzijde van het Weesper station naar het stedeke Muiden alwaar wij om 13.00 uur aankwamen. Nogmaals onbegrijpelijk dat we maar met z’n tweeën waren.
3 december – geen rit wegens regen
26 november – Laage Vuursche, 13 graden, zoning, ZW5, 75 km, 2 rijders – Rijn en Enrico
Met dit prachtige weer werd er eigenlijk op een hogere opkomst gerekend. Rijn was daarom op de mountainbike gekomen zodat hij een op Herman en Gerard aangepast tempo kon rijden. Helaas: hij moest nu het tempo van Enrico volgen. Het moet gezegd: Rijn kweet zich probleemloos van zijn taak, zelfs op de sporadische klimmetjes.
Doordat de afslag bij de Keverdijk werd gemist, reed het gezelschap niet naar Loosdrecht maar naar Bussum. In de Blaricumse klim kwam de ons bekende, hartelijk groetende en luidkeels zingende zanger ons tegemoet.
Genietend van het mooie weer zaten we rond 10:00 uur bij De Bosrand aan de koffie. Daar werd besloten om volgende week maar om 10:00 uur te starten. Rijn is er voor te porren om om 12:00 uur te starten: reageer via het Weblog als je dat ook ziet zitten (zie link op de Homepage).
Via Tienhoven en Breukelen bereikten we het A’dam – Rijn kanaal, waar genoten werd van de verdiende wind in de rug en een vaartje van 35 km/uur. In de verte doemde een rode Cantalux op – zo’n rood invaliden wagentje. Het wagentje reed rond de 30 km/uur, en bij het pontje zaten we erachter. Ondanks zijn drie spiegels had het mannetje ons kennelijk al die tijd niet gezien. Ergerlijker was dat hij pontificaal in het midden bleef rijden en wij er niet langs konden ondanks ons ge-bel. Rijn waagde nog een poging om de aandacht te trekken door luidkeels te roepen via de achterruit. Dat had eindelijk effect. Het mannetje ging direct vol op z’n rem staan ……
Enrico kon net links er langs schieten en hoorde een doffe ‘doink’ achter zich. Rijn had zich met zijn mountainbike in de achterkant van het karretje geboord om vervolgens voorover op zijn hoofd te vallen. Met een bloedend sneetje onder de linker wenkbrauw (veroorzaakt door de bril) lag hij op de grond bij te komen van de val.
Ook het mannetje kwam bibberend met krukken uit het wagentje gestrompeld en verontschuldigde zich voor zijn ‘blackout’. Tja, wat moet je er dan verder van zeggen. Nadat we hem maar het beste hadden gewenst reden wij verder. Het mannetje klom in zijn Canta-nuietsminder-lux om zijns weegs te vervolgen. Rijn had alleen last van een verbogen pedaal, dat wat heen en weer zwiepte. Uiteindelijk bereikten we om 12:15 uur Muiden, en kunnen we weer een memorabele rit aan de annalen van het TC Muiden log toevoegen.
Let op: vanaf December is de start om 10:00 uur!
19 november 2006 – 56 km, 8 graden – Monnickendam, 4 rijders: Gerard, Herman, Rijn & Michiel
Het was goed fietsweer toen ik om acht uur naar buiten keek. Droge weg, wat wind en lekker fris. Maar ja ik had afgesproken om, om 09.00 uur bij de Maxis te staan. Daar kwamen 2 loopmaatjes uit Diemen naar toe. Dat heb je, wanneer je weer eens een marathon wil lopen. Eigenlijk wil ik fietsen, maar die 42 km loop zelf ik niet met 2 vingers in de neus over 2 weken in Lissabon.
Op de Maxis weg kwam ik een goed ingepakte Gerard al tegen. En ik liep de brug op naar mijn maten toe.. Gezamenlijk liepen we langs de Maxis naar de Diemerdammersluis. De dijk op en daar kwamen de mannen uit Muiden ons al achterop. Het bleken er 4 te zijn, waarvan ik alleen Gerard en Herman herkende. De anderen waren te dicht ingepakt. Richting Amsterdam Noord en vermoedelijk naar Monnickendam. Wij liepen ondertussen lekker door naar IJburg, met rechts een mooi gezicht op Durgerdam. Via de Schellingwouderbrug en het Flevopark terug naar Amsterdam-Rijnkanaal. Mijn maten liepen nog mee naar de Maxisbrug en ik naar Muiden. Onderweg dacht ik nog wel aan de bediening en die lekkere appeltaart, die de heren ongetwijfeld aan het verorberen waren in Monnickendam. Ik was na 2.40 uur terug. De heren op de fiets ben ik in ieder geval niet meer tegen gekomen.
Theo den Haan
(Nagekomen: de twee onbekenden waren Rijn en Michiel. Herman had bij de Schellingwouder brug rechtsomkeert gemaakt om eerder thuis te zijn.
Michiel Koekkoek
(Wel heel erg laat (17/12) nagekomen: inderdaad keerde Herman aan de voet van de Schellingwouderbrug om en zijn de andere drie via Ransdorp en Uitdam bij het Marker Veerhuis in Monnickendam uitgekomen. Hier tracteerde Gerard vanwege zijn 76-ste verjaardag die de woensdag ervoor had plaatsgevonden. ‘Heel wat minder druk dan verleden jaar’, zei hij opgelucht. Toen waren we met z’n tienen. Waarschijnlijk was deze rit een historische moment vanwege het zeer vermoedelijke laatste meerijden van Gerard. Hij heeft het plan opgevat om volgend jaar op zondagmorgen met z’n dochter en mogelijk andere familieleden te gaan fietsen. Het einde van een periode!
Via Broek in Waterland, Zunderdorp, Schellingwouderbrug en Diemer Zeedijk kwamen we rond 12 uur weer in Muiden aan.)
12 november – ~ 70 km – regen, 8 graden – 1 rijder: Rijn
Rijn is in zijn eentje in de regen op de mountainbike naar Haarlem gereden en is op de terugweg bij Gerard op de koffie geweest.
5 november – 50 km, 12 graden, Westenwind kracht 3, Smeenk Familie – Almere-Buiten, 2 rijders – Gerard, Enrico
De opkomst was magertjes gezien het droge en zachte herfstweer. Gerard was al een paar maanden niet meer bij Rick over de vloer geweest en vond dit een mooie gelegenheid om er koffie te gaan drinken. Enrico belde voor de zekerheid nog de GSM om te waarschuwen, maar kreeg geen gehoor. Via de Hollandse Brug werd langs het IJsselmeer koers gezet richting Lelystad om halverwege voorbij de Penitentiaire inrichting rechtsaf te slaan.
Gerard bleek daar eens staande te zijn gehouden door een grote politiemacht omdat er een vuurwapengevaarlijke gevange was ontsnapt. “Maar hij heeft nú toch geen vuurwapen?’, aldus een wakkere Gerard. Die er nog aan toevoegde dat ze hem toch niet zochten. Hij mocht verder als hij beloofde uit de buurt te blijven.
Na wat omzwervingen bereikten we de nieuw in het zwart gestoken woonboot van Rick en Ellen, maar daar bleek niemand thuis. Gerards jongste dochter Wendy bleek vlakbij te wonen. Daar aangekomen bleken de croissants net dampend op de ontbijttafel klaar te liggen en stoorden wij Marcel (“Melis” genaamd) en dochter Katja bij hun ontbijt. Wendy was met de andere dochter naar het handballen, maar desondanks werden we gastvrij onthaald op een kopje koffie. Dat bleek makkelijker gezegd dan gedaan. Marcel blijkt een uitmuntend timmerman, maar koffiezetten is andere koek. De croissants waren dan ook door Katja gebakken. Een op touw gezette expeditie leverde na 10 minuten de gewenste koffiefilters op, en de koffie werd gezet.
Woolfie de Perzische kat bleek zijn vakantiebaas (Gerard) nog goed te kennen en plooide zich in de verleidelijkste poses om aandacht en kopjes te krijgen. Op moment van vertrekken kwam Wendy binnen en besloten wij nog voor een tweede kopje te gaan. Na inspectie van het vlotten van Marcels timmerwerkzaamheden (zolderkamer) werd besloten maar weer eens op te stappen. Echter niet eerder nadat de nog lege collectebus van de Alzheimer stichting met onze wederzijdse donatie van een 2 euro muntstuk was voorzien. (Of was het nou toch een 1 euro muntstuk?…..) Dat is in ieder geval goed besteed. “Toch nog een goedkope koffiestop”, vond Gerard.
Met windje tegen waren we al snel weer bij de Hollandse brug, zodat we rond 12:00 uur Muiden bereikten.
29 oktober – Monnickendam – half bewolkt – harde wind NoordWest ten Westen, ±15-17° – 4 rijders: Rijn, Herman, Enrico & Michiel – ±56 km
Gerard zat al, met zijn kleinzoon Frenk, op het bankje toen de anderen arriveerden. Hij ging dit keer niet mee want hij was bang dat zijn kleinzoon, hoewel gezegend met de roemruchte fiets-familienaam Schulte, het tempo op zijn leeftijd nog niet zou bijhouden. Het laatste idee van Gerard is om een derny te kopen zodat hij makkelijker vooruit gaat en wij af en toe kunnen stayeren. 🙂
Rijn zette er meteen goed de vaart in zodat Michiel en Herman al spoedig om minder vaart verzochten langs de Muidertrekvaart. Langs Maxis, Diemerzeedijk en Schellingwouderbrug kwamen we in Waterland uit. Via Ransdorp en Uitdam ging het verder richting Monnickendam. De wind stond opzij, was dan weer wat tegen en dan weer wat mee. Al met al best te doen. Zonder verdere bijzonderheden kwamen we bij het Marker Veerhuis aan. De voor ons bekende bediening was niet aanwezig maar toch werden we snel aan onze koffie en appelgebak geholpen. Veel relevante informatie kwam er niet over tafel en na drie kwartier stapten we weer op.
Via Broek in Waterland en Zunderdorp kwamen we weer onder aan de Schellingwouderbrug uit. De wind was iets meer naar het NoordWesten geruimd en was ook aanzienlijk aangetrokken. Gelukkig stond deze voor ons meest opzij of achter. Via IJburg, waar we een mooi uitzicht hadden op de Muider Hardzeildagen, kwamen we rond twaalf uur weer in Muiden aan.
Een lekkere rustige rit met wat weinig deelnemers. Hopelijk volgende week meer!
22 oktober – Laage Vuursche – 15 graden, 70 km – 4 rijders Gerard, Theo, Rijn, Enrico
Met het mooie weer hadden we wat meer rijders verwacht. Als gewoonlijk kwam Rijn precies op tijd (de handschoenen moesten nog worden aangetrokken) aanrijden. Hij had vorige week aan de Moesel getrainde met meiden van 30, en 2 hersteltrainingen gedurende de week. Rijn is momenteel in bloedvorm.
De tocht ging op de vertrouwde manier richting Witte Bergen, alwaar we “de zanger” bij de Shell tegenkwamen: we waren dus wat aan de late kant. Langs ’t Bluk en onder het viaduct rechtsaf in plaats van links: over de bospaden kwamen we om 10:00 uur aan bij de koffie.
Gerard vertelde dat hij een bod op zijn botter heeft gehad. Hij mocht hem dan tot aan zijn dood gratis blijven gebruiken. Maar hij vond het toch geen prettig idee dat iemand dan zit te hopen op zijn dood. Theo vertelde dat hij met Enrico druipend nat van de regen in het etablissement aan de overkant gingen koffie drinken. Gerard had het in zijn dienst tijd nog bonter gemaakt. Hij was met zijn uniform door het ijs gezakt, maar moest zich melden die avond in de kazerne. Droog ondergoed had hij wel aan, maar dat uniform kreeg hij natuurlijk niet droog. Dampend zat hij in de kolentrein, om vervolgens nog een flink stuk te voet te moeten afleggen. Omdat het vroor dat het kraakte, was zijn hele uniform bevroren, niets kon meer buigen. Hij had nog nooit zo mooi gemarcheerd!
Aangekomen bij de kazerne verklaarde de dienstdoende sergant hem uiteraard voor gek. “Maar op te laat komen staat straf.”, riposteerde Gerard plichtsgetrouw.
Omdat 10:00 toch wat vroeg was werd besloten een slinger via Tienhoven naar Breukelen te maken. Met de straffe wind schuintegen ging het toch in een tempo van 30 km/u. Via het A’dam-Rijnkanaal ging het in een rustig tempo van 40 km/u. Bij de Weesper brug ging Gerard rechtuit, en besloot de rest om via de Proviciale weg naar Muiden te rijden, waar we om 12:15 uur aan kwamen.
15 oktober – Rondje Stichtse Brug – bewolkt – matige Oostenwind, ±10-12° – 4 rijders: Gerard, Herman, Enrico & Michiel – ±57 km
De opkomst viel wat tegen want er werd mooi weer verwacht. Om 9 uur was het echter bij het bankje amper 10° en sommigen hadden op meer zon gerekend tijdens de rit.
We besloten, ondanks de strakke wind, eerst het nieuwe land in te rijden. Gerard wist wel wat beschutte weggetjes. Inderdaad kon hij dat helemaal waarmaken. Via Blanchardpad, Farflerpad, het ‘kasteel in aanbouw’ en AlmeerderHout kwamen we beschut rijdend ongeveer 1,5 km voor de Stichtse Brug op de dijk uit.
Daarna was het kinderspel. Via Eemnes, Witte Bergen en Jan Tabak kwamen in Naarden uit. Herman had ons uitgenodigd om de koffie bij hem thuis te gebruiken.
In zijn stijlvol ingerichte woonkamer genoten we van koffie en speculaasjes. Ook maakten we kennis met zijn vrouw, dochter en twee kleinzonen. Twee zaken kwamen aan de orde. Gerard’s O(uderen)-ploeg krijgt steeds meer gestalte. Reeds zes man heeft zich voor volgend jaar aangemeld. De starttijd wordt 9.15. De M(iddelbaren)-ploeg krijgt vast nog moeite met de bezetting. Te meer omdat dan de verleiding om met de O-ploeg mee te gaan in geval van slappe benen wel erg groot wordt. We zullen zien. Gerard vertelde ook nog over zijn vader en oom die een keer bij Naarden Vesting fuiken mochten zetten. De netten liepen helemaal vol en vader en oom liepen binnen. In die tijd, het zal jaren twintig-dertig zijn geweest, toen het loon karig was, kon je het met een zelfstandig beroep goed treffen. Zeker ook omdat belastingen nog geen bedrag wegkaapten.
Na de koffie reden we, in een rap tempo want het was nog steeds fris, via Naarderbos, Golfbaan en IJsselmeerweg terug naar de Hakkelaar. Schrijver dezes haakte hier af. Gerard en Enrico zullen rond twaalf uur weer in Muiden zijn aangekomen.
8 oktober – Ilpendam – bewolkt, heel even wat zon – matige ZuidWestenwind, ±16-18° – 5 rijders: Gerard, Rijn, Timo, Enrico & Michiel – ±70 km
Gerard, Timo en Enrico zaten al gebroederlijk op bankje en kort daarna kwam Rijn aanrijden. Geen hoge opkomst voor toch goed fietsweer. Timo stelde voor richting Leusden te rijden. Daar hadden de anderen niet veel zin in en we besloten naar Ilpendam te rijden. Wel niet helemaal tegen de wind in maar die woei ook niet zo hard.
Rijn moest zijn banden nog op spanning brengen en Gerard zei: ‘doe dat maar bij mij thuis’. Ondanks dat zette Rijn er een behoorlijk tempo in wat Gerard de opmerking ontlokte: ‘we kunnen die banden beter nog wat verder leeg laten lopen’.
Tijdens het oppompen viel ons een lang luxe plezierjacht op wat haaks op Gerard’s waterkant leek te liggen. Helaas bleek het net op het terrein van de buurman te liggen. De buurman bleek er zelfs in te wonen. Iets wat volgens Gerard zijn privacy niet ten goede komt. Er dreigen dan ook gerechtelijke stappen.
Via de Diemerzeedijk en Schellingwouderbrug kwamen we in Nieuwendam uit. Via mooie weggetjes die we waarschijnlijk nog nooit eerder hebben gezien kwamen we aan de westkant van het Noord-Hollands kanaal uit.
De wind stond lekker in de rug en met een gangetje van ruim boven de dertig waren we al snel voor Purmerend waar we via de brug over het kanaal weer naar het zuiden afbogen. Hoewel tegenwinds reden we al snel Ilpendam binnen. Het cafe-biljart (zie foto) in het centrum had al een fietsploeg op bezoek en in eerste instantie was er niet genoeg appelgebak. Gelukkig lag er nog wat in de vriezer maar dan hadden we ook warm appelgebak. De koffie was volgens Rijn niet te z….., maar dat viel de anderen wel mee.
Gerard, hij wordt 15 november 76 jaar, vertelde dat hij volgend jaar met een B-ploeg wil gaan rijden. Timo & Gerard van Dijk gaan waarschijnlijk ook over. Misschien voor anderen mogelijk ook een goede zaak om te kunnen kiezen tussen A- of B-ploeg als er even pap in de benen zit.
Langs Watergang, de golfbaan bij Zunderdorp en de volkstuintjes bij de Liergouw kwamen we weer bij de Schellingwouderbrug uit. Bij de kruising met de Piet-Hein-tunnel-weg sloegen we linksaf richting IJburg. Via het hobbelige straatje van Steiger-eiland kwamen we uit bij de Nescio-brug. Wat is de afrit aan de Diemen-kant toch lelijk niet-vloeiend afgewerkt!
Langs het Amsterdam-Rijnkanaal reden we door tot de Overdiemerweg om via Lange Stammerdijk in Driemond uit te komen. Daar gingen we over de ‘Hoge Brug’ en langs de Gooilandse weg richting Uitermeer. Via Utrechtse weg, Keverdijk en Overscheense weg kwamen we bij de Hakkelaar uit. Daar haakte schrijver dezes bij huis af. De anderen zijn nog geen vijf minuten daarna om ongeveer half één in Muiden aangekomen. Lekker gereden en gezond weer thuis.
30 september 2006 – Breukelen, 20 graden, bewolkt, 60 km – Herman, Rijn, Iep, Enrico
Herman moest deze week nog vroeger thuis zijn dan de gebruikelijke 12:00 uur. Hoewel hij zijn 66-ste verjaardag al in het buitenland had ‘gevierd’ (lees: op slinkse wijze had weten te ontlopen) ontkwam hij niet aan het geplande bezoek van kroost en klein-kroost, waarvoor hij om 11:30 uur geacht werd gedouched klaar te staan voor ontvangst. Aangezien dit tevens inhield dat Herman zou trakteren werd de fietsroute aangepast op een zo vroeg mogelijke stop in Breukelen. De route langs het kanaal werd gezocht en ondanks de fikse tegenwind en dankzij de extra mountainbike training van Rijn (kopwerk) bereikten we het “Illy koffie” cafeetje op de markt in Breukelen om 10:00 uur. Herman vertelde TCMuiden toch wel een leuk clubje te vinden. Er gebeurt nog wel eens wat, er worden gedurfde uitspraken gedaan (zie verslag Harmelen) en er wordt vooral veel gelachen. Wat dat betreft is de toon van het Blaricumse woensdag groepje wat gematigder: iets meer gereserveerde bankfiliaal directeuren. Herman gaat volgende week wel met ze fietsen in de Ardennen. In de G&E bleek een uitgebreid artikel te hebben gestaan over de tafeltjes van Rijn. Kinesine van de bakker volgens Rijn (“Ik gun juist iedereen zijn succes, waarom hij niet.”) Wethouder Fred Winnupst (“de Winnupst”) meldde de situatie voorlopig te gedogen. Herman vond het sterkste argument van Rijn wel dat “er op die plek anders toch maar motoren geparkeerd worden” (wordt vervolgd). De terugtocht ging snel via Kortehoef, totdat Iep vlak voor Naarden lek reed op een stekel van een kastanjen bast. Rond 12:00 uur waren we weer in Muiden. Geen ijs, gezien het tijdstip spreekt dat voor zich …
==> Extra bericht van Rob!
Misschien is het al opgevallen maar Rob heeft een tijdje geleden een reactie geplaatst op het weblog (zie link op de homepagina). Omdat dat sommigen wellicht is ontgaan, hierbij alsnog het bericht:
Beste fietsvrienden, Zoals jullie al bekend heb ik een geslaagde -2de- heupoperatie ondergaan op 9 augustus jl. De revalidatie verloopt goed met uitzondering van een ‘kop-uit-kom’incident na 21/2 week. Dat was flink schrikken maar inmiddels is de weg vooruit weer gevonden, zij het met extra voorzichtigheid. Zowel in als na het ziekenhuis en zowel persoonlijk als schriftelijk en telefonisch heb ik van jullie kant belangstelling mogen ervaren; daarvoor mijn welgemeende dank. Ik verheug me op het moment dat ik jullie in fietstenue kan trakteren op mijn terugkeer in het peloton. Met belangstelling volg ik de fietsverslagen. De afgelopen maand was het weer naadje en daarom heb ik voor jullie een mooie nazomer besteld, te beginnen met dit weekend. Veel fietsplezier, geen valpartijen en ook verder alle goeds, Ron Wernsen
Het ga je goed Rob! We hopen je gauw weer terug te zien.
24 september 2006 – Nijkerk, 25 graden, licht bewolkt, 80 km – Rijn, Jan, Jan, Aad, Timo, Theo, Gerard, Han, Enrico
Met een Noordoosten wind werd wederom koers gezet naar het bekende cafeetje aan de Nijkerkse jachthaven waarvan bekend was dat het voor het laatst dit seizoen geopend is. Rijn achtte zich zo goed voorbereid dat hij op de mountainbike kwam (nou dat heeft hij geweten …). De tocht verliep voorspoedig. Door de polder reed een skater met een koptelefoon voor. Bellen, roepen, schreeuwen: niets hoorde de man. Met het nodige ge… werd de man uiteindelijk gepasseerd, waarbij Han de man naar het hoofd wees. Nou, dat was verkeerd. Gerard bekende dat hij dat laatst ook meemaakte, en dat ding van die vent z’n kop had afgerukt en er zelf mee was gaan fietsen. “Best lekker, maar ik reed wel zowat tegen een Rijnaak aan.” (?????????). De feesttent stond al klaar, en zo goedkoop was het nog nooit: het tweede rondje kregen we aangeboden. Aad moest vroeg thuis zijn en vertrok wat eerder. In de polder reed Rijn lek. Op dat punt bleek ook een oldtimer puzzelrit vraagpunt, waar we de oudjes hebben bewonderd. Na het wisselen van de binnenband bleek de band niet meer hard genoeg opgepompt te kunnen worden, waardoor Rijn het tempo niet meer kon volhouden. Op de dijk bij het Gooimeer reed Gerard vervolgens ook lek over een steen. Jan & Jan besloot toen maar door te rijden. Het andere gezelschap vervolgde de weg naar huis, waar Rijn wederom op een ijsje trakteerde om het goed te maken. Wis kreeg hierbij een uitbrander omdat La Chiusa om 13:00 uur nog steeds niet geopend bleek. Na de tafels en stoeltjes buiten te hebben gezet (waarover volgende week meer), genoten we van de zon en het ijs.
17 september – Station Woerden – bewolkt – matige NoordWestenwind, ±20° – 9 rijders: Gerard, Aad, Rijn, Iep, Timo, Ezra, Han, Enrico & Michiel – ±80 km
Een mooie opkomst op een zondag die niet zo mooi werd als voorspeld. We besloten richting Woerden te rijden. Via de woonboten bij Maxis naar de spoorbrug, langs de westzijde van het Amsterdam-Rijnkanaal langs Driemond om ter hoogte van Baambrugge af te slaan om via de Baambrugse Zuwe bij Vinkeveen aan te landen. Via het Donkereind naar Wilnis en vandaar richting Kanis, Kamerik en Woerden. Het tempo lag niet laag wat normaal is voor september na een zomer fietsseizoen. Gerard vertelde dat hij vroeger, volgens eigen zeggen vijftien jaar terug, in de stationsrestauratie van Woerden wel eens goed koffie en gebak had genoten. Volgens Ezra was het niet vijftien maar vijftig jaar geleden geweest toen er nog stoomtreinen reden. Deze restauratie was dan ook reeds lang ten offer gevallen aan de vooruitgang en er kon alleen een plastic bekertje koffie staande worden genuttigd. Dat leek ons niets en we besloten richting Harmelen te rijden waar Gerard een ander tentje wist wat echter pas om 11 uur zijn deuren opent. Voor elven waren we daar echter al en voort ging het richting Haarzuilen. Klokslag elf troffen we op die route een geopend restaurant. Aad en Enrico bleven buiten zitten terwijl de overigen het daarvoor te koud vonden. Nadat Han hun met de smoes: ‘op het terras wordt pas vanaf twaalf uur bediend’ naar binnen had gelokt ontspon zich weer een gesprek wat zoals gebruikelijk van de hak op de tak sprong. Via een sterfgeval en een scabreuze opmerking van Timo, iets wat wel vaker uit zijn mond valt te vernemen, kwamen we uit op de Bergumer Meer zeilboot oftwel de BM. Gerard vertelde dat zijn vader de zgn. Vergrote BM of Zestien-kwadraat zelf bouwde en dat hij daarbij mocht helpen. De boten werden op bestelling gebouwd van mahonie, vuren of grenen. Een tiental zijn er gebouwd. Even dreigde Gerard voortijdig op te stappen omdat ‘die man die met z’n dochter hokt’ te vrijpostige opmerkingen naar zijn zin maakte maar gelukkig trok hij weer bij. Na de koffie bleek de wind behoorlijk aangetrokken. Langs Haarzuilen reden we richting Breukelen. Bij het Amsterdam-Rijnkanaal wilden de zes voorsten over de brug om via een route langs de Vecht die meer in de luwte lag naar Muiden terug te keren. De laatste drie kozen echter vastberaden de reguliere route langs het kanaal zodat de overigen genoopt waren terug te keren. Met een gangetje van ruim boven de dertig reden we tegenwinds weer op Driemond aan. Na de spoorbrug namen we de oostelijke kant van het kanaal richting Maxis waar Gerard en Ezra huns weegs gingen. Rond kwart voor één waren de overigen weer in Muiden terug. Timo en Iep gingen naar huis, Aad reed door en Han, Enrico en Michiel werden door Rijn nog op een ijsje getrakteerd. Lekker gereden!
10 september – Rondje Nijkerk – stralend weer – zwakke tot matige Oostenwind, 15-23° – 7 rijders: Gerard, Herman, Timo, Ezra, Han, Enrico & Michiel – ±80 km
Ondanks de eerste mooie zondagmorgen sinds weken viel de opkomst wat tegen. Later bleek dat Rijn zich had verslapen. De wind kwam uit het Oosten en dan weet je het wel: Nijkerk. Naar de uitspanning aan de haven waar de vriendin van Gerard de scepter zwaait. In tegenstelling tot gewoonlijk reden we eerst via het ‘oude land’ om via het ‘nieuwe land’ weer terug te keren. In een aangenaam tempo (er moest vanwege de vakanties het nodige worden bijgepraat) kwamen we via Naarden, Bussum, Laren en Eemnes bij Eembrugge uit. Bij Jan Tabak kwam de ‘ochtendzanger’ ons weer luid brullend tegemoet. Na Eembrugge besloot Enrico dat het over moest zijn met de pret. Boven de dertig koersten we op Bunschoten/Spakenburg af. Daarna ging het nog harder en al sprintend bereikten we de koffiestop. Door bekeken rijden werd deze sprint door Gerard gewonnen. We vonden dat we wel wat rust hadden verdiend en lieten ons de koffie en appelgebak goed smaken. Buiten in het zonnetje werden diverse zaken besproken met als belangrijkste thema: ‘stofzuigen’. Diverse echtgenoten willen niet alleen dat stofzuigen met een vaste regelmaat gebeurd, ook al ligt er geen zichtbaar stof, maar het moet ook nog op een door hen vastgestelde manier gebeuren. Nadat we de frustraties van ons afgepraat hadden stapten we na 50 minuten weer op de fiets. Enrico nam de consumpties voor zijn rekening daar hij de dag ervoor 45 was geworden. Enrico, van harte proficiat! We namen, voor dit jaar, afscheid van Gerard’s vriendin die vertelde dat over 2 weken de uitspanning wordt verbouwd en pas volgend jaar april weer op zondagmorgen open is. Voor het lapje reden we op het ‘nieuwe land’ richting Almere-Haven. Verschillende maken werd het tempo tot tegen de veertig opgevoerd. Op de dijk langs het Gooimeer passeerden ons twee andere rijders. Dit lieten Enrico en Han niet over hun kant gaan. Na de twee ingehaald te hebben werd er nog een schepje bovenop gedaan. Ruim boven de veertig vlogen we op Almere-Haven af. De twee ingehaalde rijders pikten wel aan maar waren blij dat ze ‘het leven hadden’. In Almere-Haven, waar overigens een ontzettende beerputlucht hing, moesten we ook nog even inhouden voor enige jongens van onze groep. Daarna ging het tot de Hollandsche Brug wat rustiger. Ezra, Enrico en Han waren het eerste boven op de brug. Bij de Naardertrekvaart ging Herman richting Naarden, bij de Hakkelaar stapte Michiel af en de rest ging bij Rijn in Muiden een ijsje eten. Dat laatste zal ongeveer tien over half één zijn geweest. Het gemiddelde van de rit lag precies op 29 km/h wat best hoog genoemd kan worden gezien de inactiviteit van de afgelopen weken.
3 september – Hakkelaar-Muiden-Hakkelaar – 4 km – Regen, Regen, Regen – Michiel
Buienradar.nl gaf aan dat het vanaf negen uur ongeveer 15 minuten zou regenen. Daarna geen vuiltje meer aan de lucht. De regen om negen uur klopte maar helaas de 15 minuten niet. Dat werden er 120. Kortom een buiendrama. Bij het bankje was nat en stil. Na 15 minuten onder het afdakje van Melis was de lol er goed af. Soppend werd de Hakkelaar weer bereikt. Deze zomer lijkt weergod Pluvius het wel op een akkoordje met de ‘zondagse’ God te hebben gegooid. Laten we hopen dat we zondag a.s. weer eens een (droge) rit kunnen maken. Verder valt nog te vermelden dat de heupoperatie van Rob op 9 augustus j.l. goed is verlopen en dat het herstel met vallen en opstaan (niet letterlijk) verloopt. Rob, vanaf deze plek een goede revalidatie toegewenst.
27 augustus – Rondje Stichtse Brug – Regen, Droog, Regen – 1 rijder: Rijn – ±50km
Naar pas later bekend is geworden trof Rijn niemand bij het bankje aan. Het regende dan ook. Omdat het weer droog werd besloot hij toch te gaan rijden. Hoe sterk in de eenzame fietser? Na de Stichtse Brug ging hij bij Herman langs voor een bakkie. Toen hij daarna weer op de fiets stapte is hij, door een plensbui, toch nog behoorlijk nat geworden.
20 augustus 2006 – Breukelen – 65 km – krachtige zuidwesten wind, regen, 18° – Timo, Rijn, Herman
Om 8.55 uur was het nog droog op de plaats van samenkomst. De weersvoorspelling was erg slecht. Het zou pijpenstelen gaan regenen. Dat verklaart waarom alleen deze routiniers met een gemiddelde leeftijd van 63,3 jaar tegenover het Muizenfort aanwezig waren. Besloten werd niet te ver te gaan. Breukelen dus, langs de Vecht er naartoe. Midden op de Kerkbrink aldaar, waar koffie en taart de lekkerste zijn, werd gestopt. Timo en Rijn vertelden van hun directeurschappen. Herman kon daar niets aan toevoegen. Onder de vijfde Loosdrechtse Plas langs werd via Breukelenveen, Loosdrecht en ’s-Graveland weer koers naar huis gezet. Op de grens van Nieuw- en Oud-Loosdrecht brak het pluviale geweld los. Toen Timo en Rijn bij het Luie Gat Herman vaarwel zeiden, had geen van drie nog een droge draad aan zijn lijf. Was het dan toch verstandig van de anderen om thuis te blijven?
13 augustus 2006 – Nijkerk – 85 km – matige noordoosten wind, half bewolkt, 21° – Gerard, Timo, Aad, Rijn, Han, Enrico, Herman
Over het oude land ging de rit naar het vertrouwde adres aan de haven aan de monding van de Arkervaart. Aad ging tot Bunschoten met ons mee. Daar in Nijkerk ligt ons favoriete terras. Veel werd er onder de koffie over hoop gehaald, weinig tot een bevredigend einde doorgediscussieerd. De terugweg ging in een zeer rap tempo door het nieuwe land. Het gevolg was dat we allemaal om 12.15 uur weer thuis waren.
6 augustus 2006 – ‘t Twiske – 24 graden, zonnig, 80 km met ijsje toe – Herman, Gerard, Theo, Aad, Rijn, Fred, Timo, Jan, Enrico
Commotie bij de start. Gerard verscheen in een nieuwe “Rick Smeenk” outfit. “Tja, Rick heeft het verleden jaar aangeboden, maar daar werd niet op ingegaan.” Aad ging Rick bellen, Hermand zei “We houden graag ons hand op.” Het zout werd nog dieper de wond ingewreven toen Gerard meldde dat Rick 50 sets had weggegeven aan een plaatselijke wielerploeg, compleet met winterkleding.” Via IJburg werd koers gezet naar Broek en Waterland, alwaar we via de nodige omzwervingen (het leek wel een puzzeltocht) het Twiske bereikten. Onderweg moesten beklimmingen van 30% worden getrotseerd, zodat Timo het toch wel even benauwd kreeg, zeker toen er bovenaan de brug mensen gingen stilstaan en hij geparkeerd dreigde te raken op die stijle brug. Bij de koffietent aangekomen bleek de Amsterdamse VVV grote groepen Italianen op een “rentabike” naar het Twiske gestuurd te hebben (nieuw VVV boekje zeker). De dame met het Alta Badia shirt kon op de warme belangstelling van Herman rekenen en vice versa, zeker toen hij in het Italiaans meldde deze zware Dolomieten tocht meermaals gereden te hebben. De twee Marokaanse serveersters hadden het er ook maar druk mee. De koffie bleek uitstekend (Italiaans), evenals de prijs van 7 euro (ook Italiaanse terrasprijs .…). Via Monnickendam werd de terugweg ingezet. Bij IJburg werd de sprint aangetrokken door Aad, waarna Jan en Rijn het met 50 km/uur afmaakten. De bunny konijntjes sprongen nog net op tijd weg. Rond 12:30 uur bereikten we Muiden waar Rijn ons wederom op een ijsje trakteerde.
30 juli 2006 – Harmelen – 24 graden, zoning, 80 km met ijsje toe – Herman, Gerard, Theo, Aad, Rijn, Fred, Timo, Enrico
“De Putkop” werd al gauw uitgeroepen tot de bestemming van de dag. Dus op naar Harmelen via het Gein, Abcoude, de Voetangel en uiteindelijk werd via mooie omzwervingen na 50 km het nieuwe viaduct onder het spoor gevonden. De Putkop bleek alweer niet geopend. Sterker nog: de Putkop bleek inmiddels “Wokpaleis” te heten en geen “Wokkeltaart” te verkopen rond dit uur. Gerard kende nog een ander etablissement (Pannenkoeken restaurant Kortjak) in de buurt en dat bleek ondanks het bordje “gesloten” ons gastvrij een appeltaart met koffie te serveren. Gerard vertelde dat hij last had van zijn dochter die hem regelmatig de waarheid vertelde, en onlangs aangaf dat hij een buikje ontwikkelde. “Nou dat probleem kennen wij niet, hè Rijn?”, zei Fred. Waarop Rijn gevat antwoordde: “Nee, ik heb geen dochters!”. Via Breukelen werd de weg terug ingezet naar het A-R kanaal en met een tempo tussen de 35 en 40 km werd Timo zowat nog door Herman de plomp in gereden (overigens zonder dat Herman er erg in had, zodat hij nu verbaasd naar deze tekst zit te staren). Bij het Papelaantje ging Aad rechtdoor, en nam Theo robuust kop over. Rijn trakteerde een ijsje (“Op rekening neem ik aan Pa?”). Al met al een mooi tochtje.
23 juli – Kromme Mijdrecht – stralend weer – zwakke ZuidWestenwind, 25-30° – 11 rijders: Rijn, Rob, Herman, Timo, Aad, Fred, Jan, Casper, Han, Theo & Michiel – ±80 km
Gerard zat wel op het bankje maar ging niet mee wegens andere verplichtingen. Aad, die altijd richting Nieuwkoop wil, leidde de weg. Via de Weesperbinnenweg over de Spoorbrug, daarna bij Driemond het Gein in richting Abcoude, vervolgens langs het Abcouder Meer naar de Voetangel alwaar naar links de Waver werd ingegaan. Het tempo wisselde nogal, sommigen wilden hard anderen zacht. En onbekende fietser haalde ons in. Hier kan Aad slecht tegen dus werd er aangeklampt. Bij Nessersluis, waar we weer allemaal bij elkaar kwamen, verlieten we de Waver. Rijn moest om 12 uur zeilen dus ging hij bij de provinciale weg richting Vinkeveen waar wij richting Uithoorn togen. Hier hielden we de Oostelijke oever van de Amstel aan om bij de splitsing in Drecht-Amstel Kanaal en Kromme Mijdrecht de laatste te kunnen aanhouden. Na zo’n 40 kilometer hielden we halt bij een Kampeerboerderij met gezellig terras waar het, deels in de schaduw, goed toeven was. De politiek was weer goed vertegenwoordigd in de groep zodat gesprekken in die richting gingen. Voor Rob was het de laatste rit van het jaar. Een gelegenheid die hij aangreep om alle consumpties te betalen. Op 9 augustus krijgt hij een nieuwe heup en later dit jaar worden ook zijn grote tenen wegens atrose onderhanden genomen. We wensen hem hartelijk goede operaties en dito genezing toe zodat hij volgend jaar weer voluit van de partij kan zijn. Via Woerdense Verlaat, Geerdijk en Portengense Zuwe kwamen we bij Nieuwer-Ter-Aa alwaar we de A2 kruisten om bij het Amsterdam-Rijnkanaal uit te komen. Met een matig tempo, met de wind achter, kwamen we weer te Driemond alwaar we de Hoge Brug namen richting Weesp. Bij ‘de Adelaar’ (Tong-Ah) sloeg Kasper af Weesp in. De rest van de groep volgde de Gooilandse Weg tot Uitermeer on via de Keverdijk naar de Hakkelaar te rijden. Bij de oversteek van de Provinciale Weg ging het bijna mis. Ongecontroleerd staken er een paar over terwijl er een auto naderde. Dit is een waarschuwing die volgt op al een aantal weken heersende nonchalance voor wat betreft stoplichten en kruisingen. Schrijver dezes dringt hierbij aan op wat meer discipline. We komen toch graag allemaal heel thuis, is het niet. Bij de Kreugerlaan toog Aad richting Hilversumse Meent, terwijl bij ‘de Visserij’ Rob en Herman richting Naarden reden. Michiel ging er bij de Hakkelaar af. Omstreeks half één moet het restant van de groep weer in Muiden zijn aangekomen.
16 juli – Knardijk – stralend weer – matige NoordOostenwind, 22-30° – 10 rijders: Gerard, Ezra, Rijn, Rob, Herman, Enrico, Ron, Han, Theo & Michiel – ±80 km
Het zomert nog steeds sinds begin Juni. Timo ging zelfs bootje varen in plaats van fietsen. Wel kwam hij dat nog even vertellen bij het bankje. Gerard had wederom zijn zinnen gezet op een bezoek aan het wegrestaurant langs de A6 bij de Knardijk. De laatste keer dat we daar reden (11 juni) zijn we op gevaarlijke wijze de A6 overgestoken. Voor het eerst dit jaar deed Ezra, de schoonzoon van Gerard, weer mee. Voor het allereerst was zijn oude schoolvriend Ron uit Almere er ook bij. Welkom, Heren! Via Hollandsche Brug, Blanchard- en Farflerpad kwamen we in Almere-Stad. Voor de verandering bleven we nu aan de oostkant van de A6 om uiteindelijk bij de Praamweg de A6 weer te kruisen. Tussen A6 en de vaart reden we weer een stukje noordwaarts tot het paadje naar het tankstation. Nadat we met succes de fietsblokkade hadden genomen verstopten we de fietsen achter het restaurant. De serveerster werd door het herhaaldelijk aanspreken door Gerard met ‘vrouwtje’ zo van haar apropos gebracht dat ze nog maar tot negen kon tellen. Gebak en koffie moesten nabesteld worden. Hoewel over de kwaliteit van koffie en gebak geen onvertogen woord kan worden gezegd vonden we 7 euro voor twee kleine bakjes koffie en één appelgebak wel wat prijzig. Herman vertelde dat hij in Naarden heeft gesolliciteerd naar de functie van ambtenaar van de burgelijke stand. De plaats is zo geliefd bij trouwlustige koppels dat extra capaciteit is gewenst. Herman zit bij de laatste 10 gegadigden maar rekent er niet op aangenomen te worden. Volgende week meer. Toen we de fietsen weer gevonden hadden togen we verder naar de Knardijk. Met de wind in de rug ging het op deze hobbelige klinkerweg nog lekker hard. Op het nieuwe, strakke fietspad langs de Oostvaardersdijk stond de wind ook mee. Aanvankelijk reden we zo’n 35 km/u maar opeens was het toch weer zo’n 40 km/u wat sommigen toch even te gortig was. Zo kwam het, mede veroorzaakt door het vele zand op het fietspad bij het Almeerder Zand, dat we in een gezapig tempo weer bij de Hollandsche Brug aankwamen. Gezien de inmiddels tot 30° opgelopen temperatuur hadden de meeste daar geen moeite mee. Omstreeks half één moet het restant van de groep weer in Muiden zijn aangekomen om bij Rijn een ijsje te nuttigen. Schrijver dezes evenals Ron, Rob en Herman, weten niet hoe dit is afgelopen omdat zij voortijdig naar huis afsloegen.
9 juli – Haarzuilens – 70 km , 23 graden, paar spatjes, stevige Zuidwesten wind – 8 rijders: Timo, Gerard, Herman, Fred, Jan, Rob, Iep, Enrico
Met de Zuidwesten wind en het feit dat Herman alle tijd heeft vandaag, werd besloten koers te zetten naar Haarzuilens. Jan legde het tempo weer flink hoog in de eerste kilometers. Via het Gein naar Abcoude, waar Herman bij de spoorwegovergang tegen een “Dekkertje” aanliep. Het gat zorgde voor een platte band. Terwijl Gerard een plaatselijke dame lastigviel (of was het omgekeerd?) werd de band vakkundig door Fred vervangen, maar bleek bij het oppompen toch klem te zitten tussen de velg. Bij het oppompen was Herman zijn pomp kwijt (Ook gevallen door de klap?) maar deze bleek bij herinnering op de keukentafel te liggen. Nadat de kopmannen onderweg door Fred tot de orde te zijn geroepen wegens insubordinatie (meermaals tuchteloos te hard rijden) reed het gezelschap Haarzuilens binnen. Gerard was erg blij dat hij achter Rob zat (uit de wind). Bij de koffie legde Gerard ons haarfijn het verschil uit tussen bevriend zijn met hem en een vriend zijn. Na de pauze reden we een rondje om het plein tegen het verkeer in (Joost mag weten waarom) en zetten koers naar Maarssen. Via uiteindelijk het kanaal werd in een rap tempo (rond de 40 km en een paar keer breken van het peloton) Driemond bereikt. Uiteindelijk was iedereen rond 12.15 uur in Muiden.
2 juli – Rondje IJsselmeer – 30° – matige Oostenwind – 4 rijders: Adrie, Enrico, Aad & Michiel – ±265 km
Sinds 1984 wordt dit rondje elk jaar eind juni of begin juli op één dag gereden. Dit jaar was het dus de 23ste keer. Door op het laatste moment afzeggen van Jan blijft Adrie de enige die alle keren heeft volbracht! Het werd (mede daardoor?) voor hem een gedenkwaardige rit. Ook gedenkwaardig was de historisch lage opkomst waarschijnlijk veroorzaakt door de historisch hoge temperatuur. Nog nooit werd er met minder dan 5 mensen gereden. Om 7.05 vertrokken we vanaf de Hakkelaar. Het was al niet fris meer. Via Diemerdammersluis (Gerard schijnt ons nog gezien en gehoord te hebben) en IJburg het Waterland in. Dan via Ransdorp, Uitdam naar Monnickendam. Vervolgens via de provinciale weg langs Edam en Oosthuizen naar Hoorn. De vaart, gemaakt door Enrico en Aad, zat er goed in want de, toen nog zwakke wind, stond schuin achter. Daarna de doorsteek naar Medenblik, waar we via Twisk en Opperdoes ruim voor tienen aankwamen. Eerste korte pauze van 10 minuten. Nu langs de dijk van de Wieringermeer naar Den Oever. Het was ongeveer 10.30 toen we de Afsluitdijk opreden. Nog 38 kilometer naar Makkum. De zwakke tot matige wind hadden we nu schuin tegen en het begon goed warm te worden. Tja, dit was zeker niet het favoriete weertype van schrijver van dit stukje. Na enige kilometers op de dijk kregen we een groep van een man of tien in het vizier. Langzaam kropen we er met een gangetje van 33 km/h naar toe. Toen we aansluiting hadden konden we profiteren van de positieve zuigkracht van het peloton. Na 15 kilometer nam de groep (helaas) pauze en hebben we de laatste 15 kilometer weer alleen afgelegd. Rond kwart voor twaalf reden we Makkum binnen waar we lekker in de schaduw een drie kwartier hebben gepauzeerd om krachten te verzamelen voor de tweede helft van nog eens 132 km. Via Piaam, Gaast, Workum, Koudum naar de Galamadammen. Een bekend punt uit de Elfstedentocht. Daarna door het mooie en bosrijke Gaasterland waar Adrie helaas te maken kreeg met krampverschijnselen. Tot Lemmer ging het daarom rustig aan mede omdat het kwik inmiddels tot boven de dertig graden was gestegen. We namen in Lemmer net over de brug bij een fontein een extra stop opdat het water ervan enige verkoeling zou brengen. Na 10 minuten reden we de NoordOostpolder in richting Bant en Emmeloord. De snelheid, die op dit gedeelte aangehouden werd, was met matige tegenwind weer als vanouds. Na Emmeloord veroorzaakte dit bij Adrie een krampaanval waarvan hij niet meer leek te herstellen. Tot Nagele heeft Enrico hem voortgeduwd. Daar lieten wij hem, voorzien van Enrico’s GSM, bij een cafeetje achter met het plan om hem later met de auto op te halen. Vanaf Nagele kregen we de matige wind achter of schuin opzij en het vervolg via de Ketelbrug en Flevo-centrale werd daarom makkelijker. Bij de Batavia-werf in Lelystad nam Michiel een patatje-met maar anders dan andere jaren was het, vanwege de warmte, niet weg te krijgen. Enrico en Aad hielpen, net zoals met hun vele kopwerk, een handje. Na bellen bleek dat Adrie inmiddels weer op de fiets was gestapt en met aangepast tempo reeds de Flevo-centrale had bereikt. Toch besloten we, na overleg, na 15 minuten weer door te rijden via de hobbelige klinkerweg naar Lelystadhaven. Daarna langs de Oostvaardersdijk waar Enrico, als een paard dat de stal rook (of in dit geval de barbecue), constant op kop reed. Na de bocht in de dijk hadden we tot de Hollandse Brug de wind nog even tegen. Rond 18.45 waren we weer bij de Hakkelaar terug waar Enrico en Aad meteen huns weegs gingen. Een telefoontje naar Adrie leerde dat hij inmiddels tot voorbij het gemaal De Blocq van Kuffeler was gevorderd. Voorwaar een opmerkelijk herstel. Even voor achten kwam hij ook moegestreden bij de Hakkelaar aan. We besloten dat er geen voldoende quorum was voor de uitreiking van de traditionele wisselbeker er van uitgaande dat volgend jaar, bij aflevering 24 van deze traditie, er weer voldoende deelnemers zijn.
2 juli – Rondje Ronde Hoep – weer: onbewolkt, 30°, zwakke tot matige wind: noordoost 2-3. Aanwezig: Gerard, Herman tK, Timo, Jan en Han
Vijf man aan de start. Een aantal had andere verplichtingen, hetzij thuis of meefietsen met het rondje IJselmeer (zie verslagen Enrico en Michiel). Er werd voor een rondje Ronde Hoep gekozen. Mede omdat Gerard weleens met het zelfbedieningspontje wilde overvaren. Via de Papelaan, het Gein en een stukje Amsterdam Zuidoost kwamen we bij het pontje aan. Volgens een bordje was het pontje defect. Daar trokken we ons (onder leiding van een oud visserman) niets van aan en voeren naar de overkant onder luid gezang van het lied “heen en weer”. Waarschijnlijk was het defect dat het pontje niet meer terug wilde. De stop was in het bekende cafe “De Merel” waar we heerlijk in de schaduw van onze versnaperingen genoten terwijl het gesprek over de bekende koetjes en kalfjes ging. Hopelijk hebben we volgende week meer nieuws. We zijn via Nieuwer ter Aar, langs het kanaal weer terug naar huis gereden. Ondanks de warmte werd er nog flink gereden. Tussen de 35 – 40 km/uur Rond 12:15 kwamen we met een gemiddelde snelheid van 28.4 km/uur weer in Muiden aan.
2 juli – Rondje IJsselmeer – 270 km, stralend weer 30 graden, 4 rijders, Michiel, Aad, Enrico, Adrie
Om 7:02 werd gestart vanaf de Hakkelaarsbrug. Het was nog lekker koel, en de Oosten wind hinderde niet al te zeer, zodat we om 9:45 na een kleine 80 km in Medemblik aankwamen. De beloofde 6 rijders bleken er uiteindelijk 4 te zijn, zodat Aad en Enrico het kopwerk voor rekening namen. Na een korte stop (boterham, plassen en bidon vullen) op naar Den Oever. Onderweg troffen we grote zwermen muggen (letterlijk) en Enrico begreep nu waarom wielrenners benen en armen scheren (wat een kerkhof!). Op de Afsluitdijk ging de brug net weer open, en in de verte zagen we een groep studenten fietsen. Met een tempo van 34 km/u werd na een tijdje de aansluiting gevonden en een aantal kilometers dankbaar gebruik gemaakt van het meezuig effect. Halverwege ging de groep even “veteren” (veters vastmaken, maar wij verdenken ze er nog steeds van dat ze ons op kop wilden duwen). Helaas slaagde de groep er vervolgens niet in om ons nog te achterhalen … Om 11:45 , halverwege na 135 km, was het tijd voor gebak in Makkum (in de schaduw). Na zo’n drie kwartier maakten we ons op voor de tocht dwars door Gaasterlan, straffe ZO wind tegen, naar Lemmer, Emmeloord en Lelystad. Adrie en Michiel bleken het moeilijk te hebben met de warmte, afstand en het tempo. Regelmatig hing Adrie met kramp “aan het elastiek” en bij Emmeloord ging het mis. Enrico en Michiel waren net de brug al over en wachtten op Aad en Adrie. Het duurde zo lang (lekke band?) dat Enrico besloot terug te fietsen. Net op dat moment kwamen ze aanzetten. Adrie bleek bevangen te zijn door de hitte, kon nog net afstappen en klapte toen zittend achterover. Met veel water slaagde Aad er weer in om hem bij zijn positieven te brengen. Fietsen ging niet meer en na 500 meter stapte Adrie weer af, overmand door kramp in beide benen. Wat nu? Uiteindelijk besloten we Adrie te slepen naar Nagele en hem, voorzien van een mobiel, te laten wachten bij een snackbar (meer is er niet in Nagele ..) tot Michiel hem met de auto zou kunnen ophalen. Met Michiel, die ook zeer duidelijk last had van de warmte, zijn we doorgefietst. In Lemmer sprong Michiel met een Golden Retriever zowat in de plaatselijke fontein. Na deze stop ging het op naar Lelystad, waar Aad links afsloeg richting patatkraam en …. Michiel dus zijn traditionele patatje wilde “om op te knappen”. Enrico wilde graag op tijd voor de BBQ zijn, dus was niet zo blij. Afin: patat bestellen is 1 ding, patat eten is een heel andere zaak…. Michiel begrijpt nu ook waarom er “gelletjes” zijn. De patat belandde in de vuilnisbak, het gelletje werd uiteindelijk geopend en op het tandvlees heeft Michiel zich naar de Hakkelaar getrapt, waar we om 18:40 aankwamen. Ondertussen wist Adrie zich ook wat hersteld, en peddelde rustig Zuidwaarts waar hij uiteindelijk de tocht om 20:00 uur volbracht. Deze heroïsche tocht moet toch regelrechte uitnodiging zijn om volgend jaar meer deelnemers te trekken, nietwaar?
5 juni – Nijkerk – aanvankelijk zonnig, later bewolkt met enige druppels – zwakke tot matige NoordNoordWestenwind, ±25° – 9 rijders: Gerard, Timo, Rijn, Rob, Herman, Enrico, Fred, Han & Michiel – ±75 km
Eigenlijk had het, vanwege de windrichting, een Waterland-rit moeten zijn maar de opmerkingen van Herman dat hij om half één persé thuis moest zijn, er een kleinkind bij had en daarom zou trakteren deden ons besluiten naar Nijkerk te rijden. Via Hollandsche Brug, Almere-Stad en Stichtse Brug reden we langs het Hulkesteinse Bos. Hier besloten we dit bos in te gaan. Via leuke paadjes kwamen we bij de Nijkerker Sluis aan. Herman had inmiddels al 2 pogingen ondernomen om van zijn tractatie-belofte af te komen. Eerst wilde hij zich voor de Hollandsche Brug door een auto laten scheppen en in het bos ging hij, praktisch in stilstand, onderuit waarbij zijn ene voet moeilijk los kwam. Gelukkig, voor ons, liep het goed af. Zo kwam het dat het gesprek tijdens de pauze met koffie en appelgebak op religie uitkwam. Gerard was bij gelovige familie op bezoek geweest en de avond daarvoor hadden we de, in stemmig zwart geklede, broeders van de SGP op de TV horen verklaren dat vrouwen ook lid mogen worden maar nog niet een functie mogen bekleden. Een kwestie van tijd volgens een ‘lichte rakker’ uit hun gelederen. Zo zie je maar: ‘we kunnen ook serieus zijn’. Inmiddels was de zon achter de wolken verdwenen en voelden we kort na het opstappen enkele spatjes. Volgens Timo zat de regen ‘erg los’. Gelukkig is het bij nu en dan enige spatjes gebleven. Via het Nekkeveld kwamen we bij een boerderij waar de wereld ophield. Via een weiland en een onverhard pad kwamen we weer in de bewoonde wereld terug. Dit was ons een jaar of 2 geleden ook al eens overkomen! Via Bunschoten, Eembrugge en Eemnes kwamen we weer langs de A1 uit. Bij Crailo nam Rob afscheid en even later, keurig om kwart over twaalf, bij de Torenflat Herman. Ongeveer half één waren we weer in Muiden terug. Volgende week doen Enrico, Michiel en mogelijk Aad mee aan het jaarlijkse Rondje IJsselmeer. Gezien de weersvoorspelling (27-30°) belooft het een zware tocht te worden.
18 juni – Nijkerk – 4 rijders: Gerard, Iep, Frits & Aad – ±75 km
De vaste columnisten bevonden zich in de Ardennen, daarom een kort verslag. Eerst is via het oude land naar Nijkerkerveen gereden en na de koffie-pauze via het nieuwe land weer terug. Volgens Gerard waren er geen bijzonderheden of hij kan zich die niet meer herinneren.
16, 17 & 18 juni – Ardennen-Weekend – 19 deelnemers waaronder 7 ‘Muidenaren’: Enrico, Han, Rob, Thom, Rijn, Fred & Michiel. Verder: Marie-José, Beate, Dorien, Carolien, Jan, Eric, Hans, Rob, Klaas Wim, Marco, Urban & Marcel.
Alle dagen warm tot zeer warm weer. Het was weer super. Fijn gereden, lekker gebak in La Roche gegeten en overheerlijk gedineerd. Hotel ‘Les Ondes’ heeft ons weer uitstekend verzorgd. Volgend jaar is gereserveerd op 15, 16 en 17 juni.
11 juni – Knardijk – zonnig – matige ZuidOostenwind, 22-30° – 9 rijders: Gerard, Timo, Rijn, Rob, Herman, Iep, Fred, Han & Michiel – ±80 km
Het is ineens begonnen te zomeren. Reden we verleden week nog met een magere 15°, nu was het bij het bankje reeds ruim boven de 20°. De wind stond ZuidOost maar vanwege het mooie weer reden we toch niet helemaal die kant op. Te veel kans om drukke, smalle fietspaden! Gerard had zijn zinnen gezet op een bezoek aan het wegrestaurant langs de A6 bij de Knardijk. De laatste keer dat we daar reden had hij een paadje er naar toe ontdekt. Via Hollandsche Brug, Blanchard- en Farflerpad kwamen we in Almere-Stad. Over de Vaart en langs de manege van Lies Beuker reden we verder aan de westkant van een andere vaart langs Almere-Buiten. Uiteindelijk verlieten we het fietspad langs het water om linksaf de Praamweg op te slaan waar zich praktisch op het viaduct een mooie ‘point-de-vu’ over de Oostvaardersplassen bevond. Er zou een zeearend moeten broeden. In de verte zagen we alleen enige runderen lopen. Wel hebben de dieren 8 kanaries met race-fiets op het ‘point-de-vu’ kunnen bewonderen. Aan de oostkant van de vaart reden we weer een stukje noordwaarts waar we inderdaad het paadje naar het tankstation vonden. Nadat we met succes de fietsblokkade hadden genomen bleek het tankstation aan de westkant gesloten omdat de hele westelijke rijbaan van de A6 wegens asfalterings-werkzaamheden was gesloten. Volgens een wegwerker was het echter wel mogelijk het restaurant bij het oostelijke tankstation te bereiken. Na een gevaarlijke oversteek van de oostelijke rijbaan kwamen we daar aan. De plek buiten was zeer de moeite waard en de koffie met aardbeiengebak ook. Helaas kwam tijdens deze gezellige zit ook de geestelijke achteruitgang van de groep aan het licht. Zowel de oudste als de jongste deelnemer zagen een zakje suiker voor een verpakt koekje aan. Daarna kwam de twee-na-oudste bij het betalen van de rekening tot de conclusie dat 60 gedeeld door 9 precies op 6 uitkwam. Hoofdschuddend reden we, na de wederom gevaarlijke A6 oversteek, verder naar de Knardijk. Met wind in de rug ging het op deze hobbelige klinkerweg nog lekker hard. Op het nieuwe, strakke fietspad langs de Oostvaardersdijk stond de wind schuin tegen. Rijn, op mountainbike, vond dat het overnemen van kop teveel op demarreren leek en liet zich demonstratief afzakken. Even later bleef hij naast een stel, dat we inhaalden, rijden zodat de volgers behoorlijk in de remmen moesten knijpen. Elke professionele truc werd door Rijn gebruikt op het tempo omlaag te halen. Zo kwam het dat we in een gezapig tempo weer bij de Hollandsche Brug aankwamen. Gezien de inmiddels tot 30° opgelopen temperatuur hadden de meeste daar geen moeite mee. Omstreeks één uur moet het restant van de groep weer in Muiden zijn aangekomen om bij Rijn een ijsje te nuttigen. Schrijver dezes evenals Rob en Herman, weten niet hoe dit is afgelopen omdat zij voortijdig naar huis afsloegen. Volgende week zal het Ardennenweekend voor een behoorlijke uitdunning van de reguliere groep zorgen!
5 juni – Edam – bewolkt – stevige Noordenwind, 15-16° – 12 rijders: Gerard, Timo, Rijn, Bram, Rob, Herman, Iep, Frits, Jan (Bijvoet), Jan (Portengen), Fred & Michiel – ±80 km
Een mooie opkomst op deze gure lentedag. Het wil nog steeds niet zomeren dit jaar maar het was tenminste droog. Met de wind pal in het noorden besloten we het Waterland in te gaan. Via Diemerzeedijk, IJburg, Schellingwouderbrug, Ransdorp en Uitdam kwamen we in Monnickendam aan. Rijn probeerde op kop het tempo steeds te drukken maar slaagde daar niet goed in. We waren Jan P. en Iep even kwijt maar toen ze weer bij waren ging het via Katwoude op Volendam aan. Iep en Rijn sprintten om de punten. Nu niet eens een stop in Volendam maar door naar het gezelliger Edam. Hier won Frits op lepe wijze de sprint. In het centrum legden we aan bij het gezellige hotel-restaurant ‘de Fortuna’. Men raakte er even in paniek door onze entree maar al spoedig zaten we buiten aan een lange tafel gezellig aan de koffie en appelgebak. De stop was geanimeerd en daardoor ‘lekker’ lang. Ongeveer half twaalf zaten we weer op de fiets. Na eerst nog wat rondgedwaald te hebben in een Edamse nieuwbouwwijk kwamen we tenslotte op de provinciale weg uit. Met de wind in de rug ging het lekker hard. Al snel passeerden we Monnickendam en Broek-in-Waterland. Via het Schouw kwamen we langs de Golfbaan bij Zunderdorp. Even daarna was de weg opgebroken. Op onverharde weg reden we verder. Dit vroeg om problemen en die kregen we dan ook. Fred reed lek en bij de overgang naar de ‘normale’ weg ging Jan B. onderuit. Gelukkig hoefde hij alleen maar het stof van zijn kleding te kloppen. Via de Schellingwouderbrug kwamen we weer op de Diemerzeedijk uit. Rijn en Bram gaven flink gas. We zagen ze pas terug bij de woning van Gerard. Toen iedereen er was nam Gerard afscheid met de woorden: ‘dat wordt een middagje op de bank liggen’. Tegen enen kwamen we weer in Muiden aan. Een lekkere tocht.