Toerverslagen 2009

Eindstand 2009

 

27 december 2009 – Breukelen – 50 km, 4-5° graden, matige ZuidWestenwind, soms een bleek zonnetje – 2 rijders: Enrico & Michiel

Er stond nog niemand bij het bankje toen schrijver dezes arriveerde. Het was er glad maar de weg was goed te berijden. Na een paar minuten kwam Enrico aanrijden. Na nog even tevergeefs te hebben gewacht vertrokken we richting Hakkelaar, daarna Keverdijk, Uitermeer, Nederhorst den Berg, Vreeland, Loenen en Nieuwersluis. Het was nergens glad maar ergens bij Nieuwersluis probeerde een, achteruit van het erf rijdende, auto ons te torpederen. Een luide schreeuw van Enrico voorkwam erger. Onze vaste stop in Breukelen leek nog gesloten maar speciaal voor ons werd de zaak eerder ‘opengegooid’.
We lieten ons de koffie, thee en appelgebak goed smaken. Er kwamen nog 3 fietsers uit Hilversum en 2 uit Amsterdam binnen. Volgens de serveerster zijn alleen wielrenners op zo’n vroeg tijdstip al uit de veren. Waarop één van de mannen uit Amsterdam vertelde dat hij snel de stofzuiger voor zijn vrouw had klaargezet en toen snel was vertrokken.
Rond kwart voor twaalf stapten we weer eens op. Langs het AR-kanaal reden we met de wind achter terug. Schrijver dezes was voor de eerste keer op zijn Brands winterfiets en kwam er achter dat nieuwe wielen dringend gewenst zijn. Vooral met de wind mee slingeren ze behoorlijk..
Bij Driemond lag er nog wat sneeuw op de weg maar de rest van het parcours was prima. Via de Muiderbrug reden we, nog niet over het nieuwe fietspad, naar Muiden terug.
We schudden elkaar de hand om een fietsjaar, zonder ernstige ongelukken, af te sluiten.
Wat valt er verder over 2009 te vertellen? Zo uit het hoofd: gezellige seizoenstart bij Fort H en idem-dito afsluiting bij Archibald Schimmelpenninck, twee nieuwe deelnemers: Eric ’t Hart en Hay Winters, bijna afgelast maar toch doorgegaan Ardennenweekend, dubbele valpartij van Marco en enkele valpartij van Bert, Enrico die net niet op weer 33 ritten uitkomt (zie statistieken), langdurige afwezigheid (wegen typische fietsblessure) van Rijn, en zo zou ik nog uren door kunnen gaan.
Iedereen een fijne jaarafsluiting toegewenst en ijs en weder dienende tot 3 januari 2010!

13 december 2009 – Lelystad, Bataviawerf – 84 km, 2-4° graden, zwakke tot matige NoordOostenwind, zonnig – 5 rijders: Tom, Enrico, Rob, Marco & Michiel

Vijf man stonden bij het bankje toen schrijver dezes arriveerde. Toch zouden ze maar met 5 man vertrekken aangezien Rijn, in zijn ‘normale’ kloffie, zich af kwam melden in verband met een bruiloft. Men had al besloten tot een ritje op ‘het Nieuwe Land’.
Via Zuidpolderweg en IJsselmeerweg werd de Hollandsche Brug bereikt. Daarna verder op Blanchard- en Farflerpad naar ‘het Oor’.
Vandaar via Oude Waterlandseweg, Sturmeypad, Fongerspad, Walt Disneyplantsoen, Karoenpad, Kraanvogelweg en Betonpad naar de Trekweg.
Via de brug over de Lage Vaart kwamen we op het Gerard Monninkpad, vervolgens op de Kotterbosweg en daarna op de Praamweg en uiteindelijk op de Knardijk. Deze is sinds kort voorzien van een fietspad van betonplaten hetgeen heel wat aangenamer is dan de klinkertjes.
Via Buizerdweg, Hollandsche Hout en enige andere wereldberoemde straten, waarvan me de namen helaas even ontschoten zijn, kwamen we bij Lelystad-Haven.
Het laatste stuk langs de Oostvaardersdijk is voorzien van de zo gevreesde klinkertjes, zodat sommige het voetpad namen. Hetgeen door buurtbewoners luidkeels aan ons werd medegedeeld.
De hele omgeving rond de Bataviawerf, waar we al een tijd niet waren geweest, was onherstelbaar verbeterd. Vooral de gevels aan de kop van de nieuwe haven zagen er verrassend aardig uit. Heel wat smaakvoller dan de troosteloze bebouwing op IJburg.
Op de werf is de Zeven Provinciën nog steeds in aanbouw en ervoor in het water lang de Batavia te schitteren in de zon. Naast de poort van Bataviastad streken we neer in een Italiaans Restaurant. Uiteraard was de cappucino hier van grote klasse en ook koffie en appelgebak smaakten prima. De komend kerstvakantie werd besproken en ook de uitzending van afgelopen vrijdag van P&W. Hierin kreeg een wat onbeschofte Jeroen het aan de stok met de islamitische Advocaat-Provocateur Enait. De vraag die blijft hangen is wat iemand, die eigenlijk alles hier in Nederland afkeurt, hier zoekt?
Terug hadden we de wind voornamelijk mee. We kozen een alternatiever route naar Lelystad-Haven om de vervelende klinkertjes te vermijden. Daarna met zo’n 36-37 km/u langs de Oostvaardersdijk richting gemaal de Blocq van Kuffeler. Het laatste stukje hobbelig fietspad wat hier nog lag is inmiddels ook prima geasfalteerd. Vervolgens verder tot de Hollandsche Brug waar we de wind nog wat tegen hadden. Tegen de brug op werd rustig gereden. Onderaan ging Rob richting Huizen. Bij de Hakkelaar reden Marco en Tom rechtdoor, stapte schrijver dezes af en reed Enrico in z’n uppie richting Muiden.
Fantastische weer om te fietsen!

6 december 2009 – Soesterberg – 73 km, ±10° graden, matige ZuidOostenwind, bewolkt, laatste kwartier regen – 6 rijders: Tom, Enrico, Rob, Herman, Marco & Michiel

Tom, Herman en Rob stonden al bij het bankje toen schrijver dezes arriveerde. Even later gevolgd door Marco en Enrico.
Terwijl Enrico zijn fiets nog gedeeltelijk aan het monteren was (de bidonhouder was er thuis vanaf gevallen) stemden de overigen heel democratisch voor ’t Hoogt bij Soesterberg. Tot Soest werd de gebruikelijke route afgelegd. In Soest kozen Enrico, Marco en Tom de steile omweg. Via de Soester Hoogvlakte reden we richting Soestduinen, alwaar de klim naar ’t Hoogt begon. Boven begon het even licht te spatteren. Hetgeen Tom deed besluiten geen koffiestop te houden en alleen verder te rijden. Hierbij zijn verhaal:
Na het bereiken van de koffiestop, het begon een klein beetje te spetteren, ben ik alleen verder gereden.
Via de noordkant van het afgedankte vliegveld naar de spoorweg gereden. Bij de spoorweg linksaf het fietspad op richting Den Dolder.
De weg langs het oude vliegveld naar de spoorbaan was op sommige plaatsen verradelijk glad.
Vervolgens via Maartensdijk naar de Hollandsche Rading.
Daarna via de Floris V weg langs het vliegveld naar Nieuw Loosdrecht, ’s-Graveland en tenslotte naar de Hilversumse Meent. Ik was omstreeks 12.40 uur thuis.
Ik heb vrijwel geen regen onderweg gehad.
Na het douchen regende het al behoorlijk hard.

Even later zaten de overigen in de gezellige, warme ruimte van ’t Hoogt. De appelgebakjes waren hier van bladerdeeg, maar nu kwam er ‘gewone’ appeltaart op tafel. Ook Lekker! Na een rustige zit stapten we pas na twaalven weer op. De regen zette niet door maar evengoed werden we steeds viezer door opspattend water en zand. Via Den Dolder, Lage Vuursche, Baarn, Eemnes, Laren, Crailo en Bussum kwamen we bij Lokhorst in Naarden uit. Hier sloegen Herman en Rob af richting huis en Huizen. Het was inmiddels toch wel aardig gaan regenen. Bij de Torenflat kozen de overigen de Overscheensche Weg. Bij het Ton Storkpad sloeg Marco af richting Weesp en bij de Hakkelaar stapte schrijver dezes af. Enrico zal zo rond tien voor twee in Muiden zijn aangekomen.

29 november 2009 – Nieuwersluis / Baambrugge – 52 km, 9°, Zuidwestenwind kracht 6-7, bewolkt, nat – 2 rijders: Tom, Enrico

Om 10.05 besloten we maar te gaan rijden. Op dat moment begon het net te miezeren, en Tom trok zijn regenjasje aan. Met flinke wind tegen stoempten we over de Keverdijk, waar we de fietser passeerden die ons om 10.00 uur bij het bankje had begroet. We besloten om een rondje Breukelen te fietsen en gezien het weer, geen koffie te gaan drinken.

Bij Nederhorst namen we de twee extra lussen in het parcours, en zowaar klaarde het bij Loenen op. Reden voor Tom om de plannen bij te stellen: bij Nieuwersluis rechtsaf en dan op naar Baambrugge voor koffiestop bij De Punt. Helaas zette de regen weer door, dus eenmaal bij Baambrugge gingen we linksaf de brug over richting Abcoude, om via het Gein naar Weesp te rijden. Via Smal Weesp naar de Ossenmarkt, waar de wegen scheidden. Rond kwart voor twaalf was Enrico weer in Muiden, wat hem verbaasde gezichten thuis opleverde: hij was zowaar op tijd voor de springwedstijd van Lilou. Tom zal rond kwart over twaalf thuis zijn gekomen. Hopelijk volgende week iets droger weer.

22 november 2009 – Breukelen – 62 km, ±12°, krachtige Zuidenwind kracht 4-5, bewolkt, droog – 6 rijders: Aad, Enrico, Marco, Tom, Jan Portengen en Michiel

Het was prima fietsweer want droog maar er stond wel een harde wind. We besloten naar Haarzuilens te rijden. Op het fietspad naar de Maxis kwam een loper ons tegemoet. Het bleek Theo te zijn die, toen we ter hoogte waren, ons vooruitbrulde: ‘harder, harder’, waarbij hij als een Apollo met gebalde vuist in de houding stond.
Via Spoorbrug, Driemond en Oostzijde Gein kwamen we in Abcoude uit. Daar namen we, na het bruggetje, de weg links die ons naar Baambrugge leidde. Daarna via de Baambrugse Zuwe naar het (nieuwe) tunneltje onder de A2. Daarna sloegen we meteen linksaf de Groenlandse Kade op. Helaas konden we, wegens de grote A2 reconstructie, niet de brug over richting Nieuwer Ter Aar, maar moesten Vinkeveen aanhouden. Daarna via Achterbos richting Portengense Brug. Hier besloten we naar Breukelen af te slaan omdat doorgaan naar Haarzuilens het wel erg laat zou maken vanwege de start om tien uur. Voor het lapje ging het op Breukelen aan waar we ons de koffie en het appelgebak goed lieten smaken.
Langs de oostzijde van de Vecht reden we via Nieuwersluis, Loenen, Vreeland en Nederhorst den Berg snel op huis aan. Bij de Kreugerlaan sloegen Aad en Tom af richting Hilversumse Meent en bij de Keverdijk ging Marco rechtdoor richting Weesp. Enrico, Jan en Michiel persten er tegen het viaduct van de A1 op nog een sprintje uit.
Even over half één waren we weer thuis.

15 november 2009 – De Punt, Baambrugge – 61 km, 8-11°, matige Zuidenwind kracht 3-4, bewolkt, later regen – 8 rijders: Theo, Aad, Rob, Enrico, Marco, Tom, Rijn en Michiel

Buienradar liet ons vandaag weer eens in de steek. De voorspelling was dat zo tussen elf en half twaalf de regen zou losbarsten. Acht rijders durfden de gok wel te wagen. Hoe bedrogen kwamen zei uit.
Via Maxis, Spoorbrug, Driemond, Oostzijde Gein, Abcoude en Voetangel kwamen we bij de mooie polder de Ronde Hoep uit. Natuurfreaks schijnen hun oog ook op deze polder te hebben laten vallen. Want er stond ergens een niet te missen bord met: ‘Ronde Hoep onder water? Nooit!’ Via Ouderkerk en langs Nes (aan de overkant) kwamen we bij Nessersluis uit en vandaar via de Botsholsedwarsweg en Botholse dijk naar Vinkeveen. Op de dijk begon het regentje dat al een minuut of tien viel over te gaan in fikse regen zodat de meesten even stopten om hun regenjasje aan te trekken. Via de Baambrugse Zuwe, onder de A2 door , kwamen we, al behoorlijk nat, bij De Punt in Baambrugge aan.
Onder ons vormden zich plassen op de vloer maar de koffie en appelgebak lieten we ons goed smaken. Toen Theo bij de tweede ronde de serveerster vroeg of hij zijn reeds bestelde koffie kon omruilen voor een cappucino was het antwoord een luid ‘NEE’. Wij barsten in lachen uit terwijl Theo wat beteuterd zat te kijken. Theo kreeg echter wel zijn cappucino.
De regen drensde nog steeds door toen we weer op de fiets stapten. Langs het AR-kanaal met de wind in de rug ging het met rond de veertig snel op Driemond aan. Daar hield de regen op. Via de Spoorbrug kwamen we op de Hogeweyselaan uit. Hier sloeg Marco rechtsaf terwijl de anderen doorreden tot het tunneltje bij het station waar Rob, Tom en Aad rechtsaf sloegen richting ’s-Gravelandscheweg. De overigen waren even over twaalven weer terug in Muiden. Een natte rit.
Reminder: volgende week starten we om 10 uur!!

8 november 2009 – Nijkerk – 77 km, 2-8° (gem. 7°), (weinig) NoordOostenwind, mist (heen), zonnig (terug) – 6 rijders: Tom, Enrico, Rijn, Rob, Marco & Michiel

Het was windstil en zonnig en de weilanden waren wit van de nachtvorst. Bij het bankje verzamelden zich zes rijders. Na wat heen en weer gepraat besloten we voor Nijkerk. De keuze werd in belangrijke mate bepaald door de hoeveelheid bladeren die we verwachtten aan te treffen en wilden ontlopen. Tom gaf aan dat we dan zeker in de mist zouden rijden, maar we waren eigenwijs. Inderdaad doken we al voor de Hollandse Brug de mist in. Daarvoor was schrijver dezes al getroffen door een lekke band. Onder de professioneel toeziende ogen van drie rijders verwisselde hij op amateuristische wijze zijn band. Er zat een scheurtje in de buitenband maar volgens iedereen kon daar mee worden doorgereden. Hetgeen ook uitkwam.
Via Almere-Haven, Stichtse Brug, Eemmeerdijk en Slingerweg kwamen bij Nijkerkersluis uit. We bleven op het Nieuwe Land en reden een kilometertje door naar het restaurant aan de jachthaven op de Erkemeder camping. De laatste honderden meters reden we zeer voorzichtig door een natte laag bladeren. Het restaurant werd nog schoongemaakt, vanwege de slemppartijen van de vorige avond, en was dicht. Gelukkig was men met een natte vinger te verleiden tot opening. We bleven eerst op de overdekte en afgeschermde waranda die, tot groot genoegen van Rijn en Tom, door straalkachels werd verwarmd. De koffie en warme appeltaart lieten we ons goed smaken. De stemming was geanimeerd. Marco had een tv-programma gezien waar een uitvinder een apparaatje had uitgevonden die het benzine verbruik van een auto met de helft zou reduceren. Sommigen gaven aan dat de man dan wel snel door de petroleum-maffia om het leven zou worden gebracht, maar Tom vermoedde dat de uitvinding bestond uit een anders ingestelde brandstofmeter. Toen de bediening, omdat de mist optrok en de zon ging schijnen, uit puur optimisme de waranda-afscheidingen oprolde werd het ons te gortig en togen we naar binnen voor een tweede rondje koffie. Enrico was sponsor van onze consumpties vanwege drie redenen: 1. Tom had toch gelijk met zijn mist-voorspelling, 2. Enrico’s oudste dochter heeft haar rijbewijs gehaald en 3. Enrico’s jongste dochter was 14 geworden. Enrico, van harte proficiat, maar of je nu met die tweede reden zo blij moet zijn 🙂
Via de hoofdweg verlieten we het kampeerterrein. Bij de slagbomen moeten we even het grind op en toen een stoepje. Enrico, die voorop reed, had te weinig snelheid zodat zijn voorwiel bleef staan en hij, gelukkig uiterst langzaam, over de kop sloeg. De schade bleef beperkt tot een losse bidonhouder die snel weer werd vastgezet. Daarna reden we ook via het Nieuwe Land weer terug in verband met de verwachte bladerdichtheid in het Gooi. Via de o zo bekende route reden we terug naar de Hollandsche Brug waar Enrico, Marco, Tom en Michiel nog even gas gaven. Onder aan de brug ging Rob richting Huizen, bij de Hakkelaar reden Tom en Marco rechtdoor richting Weesp en stapte Michiel af, zodat Rijn en Enrico even over énen met zijn tweeën in Muiden moeten zijn aangekomen. En frisse, maar prettige rit.

5 november 2009 – Bussum – 12 km, ±21° graden, windstil, kunstlicht – 12 ‘rijders’: Enrico, Aad, Rijn, Eric, Marco, Rob Hesseling, Hay, Gerard, Herman, Iep, Theo & Michiel

Rond half zeven verzamelde zich een bonte groep rijders rond de toog van Archibald Schimmelpenninck, het gezellige restaurant dat geleid wordt door Theo’s dochter.
In een deels afgescheiden vertrek waren de tafels al uitnodigend gedekt, maar eerst werd nog staand van een aperatiefje genoten dat gesponsord werd door Theo. Geanimeerd zetten we onze gesprekken daarna voort aan tafel. Het was goed Gerard weer te zien en ook andere weinig frequente deelnemers aan onze zondagse ritten.
Helaas moesten Rob, Han en Marcel om verschillende redenen op het laatste moment verstek laten gaan. Marcel bleek getroffen te zijn door een longontsteking. Wij wensen hem hierbij van harte beterschap toe.
Het eten bestaande uit voorgerecht, hoofdgerecht en toetje smaakte voortreffelijk. Na de afsluiting met koffie ging iedereen rond kwart voor elf weer zijns weegs. Een initiatief dat navolging verdient.
Iedereen wordt een goede, al dan niet cyclistische, overwintering toegewenst en we treffen elkaar waarschijnlijk allemaal weer tijdens de seizoensopening in Muiden die ergens in de tweede helft van maart volgend jaar zal worden gepland. Voor nu, tot ziens.

1 november 2009 – Breukelen – 66 km, ±12° graden, matige ZuidOostenwind, bewolkt – 7 rijders: Tom, Enrico, Aad, Han, Rob, Herman & Michiel

Herman en Rob reden schrijver dezes achterop bij de Hakkelaar en gedrieën waren ze als eersten bij het bankje. Al snel gevolgd door Aad, Tom en Han. Enrico heeft de rol van Rijn overgenomen en kwam pas zes over negen aankakken 🙂 We waren het snel eens over de route naar Breukelen; nml. om de Loosdrechtse plassen heen.
Via de Herengracht, Lange Muiderweg en ’s Gravenlandsche Weg kwamen we bij Fort Uitermeer. Daarna langs de Gooilandse Weg naar Ankeveen en vandaar over Hollands Eind, Stichts Eind, Herenweg en De Kwakel naar Kortenhoef en vandaar over de Kortenhoefse dijk naar de Vreelandse weg.
Deze staken wij over naar het Moleneind overgaande in de Horndijk tussen de Loenderveensche Plas en de Vuntus. In Oud-Loosdrecht ging Han rechtdoor om eerder thuis te zijn en sloegen de overigen af naar links de Oud Loosdrechtse Dijk op. Via Nieuw-Loosdrecht, Boomhoek, Muyeveld en Breukelerveen kwamen we op de Nieuweweg richting Breukelen uit. Al die tijd was de wind ZuidOost gebleven zodat we langs de Vecht naar Breukelen de wind lekker in de rug hadden. We legden aan bij de Brasserie Expreszo op de Kerkbrink. DSB was geen onderwerp van gesprek meer. Het ging nu over al dan niet onterechte bekeuringen, de faux pas van Paul Witteman op vrijdagavond en het succesvolle paardrijden van een kleindochter van Aad. Tom tracteerde omdat zijn moeder jarig was geweest. Van harte proficiat, Tom! Op de vraag van schrijver dezes hoe oud zijn moeder was geworden zei Tom dat hij inmiddels de tel was kwijtgeraakt.
De wind was nog wat aangewakkerd een soms reden we in een regen van bladeren langs de Vecht. De opperste concentratie was vereist want op heel wat plekken lagen veel bladeren.
Via Nieuwersluis, Loenen en Vreeland kwamen we in Nederhorst den Berg uit. Hier namen we de Torenweg richting Vecht om zo langs Nigtevecht en Hinderdam weer op de Gooilandse Weg uit te komen. Met uitzondering van Enrico en Michiel reden de anderen via de Kreugerlaan richting Hilversumse Meent, Naarden en Huizen. De spoorweg-overgang op de Keverdijk was afgesloten wegens werkzaamheden. Met wat kruip-door-sluip-door te voet kon het obstakel worden gepasseerd. Ongeveer 12:15 stapte schrijver dezes af bij de Hakkelaar en reed Enrico met de wind in de rug richting Muiden waar hij vijf minuten later moet zijn aangekomen. Een herfstige rit met een meestentijds aangenaam tempo.

25 oktober 2009 – Monnickendam – 56 km, ±10-14° graden, zwakke tot matige ZuidOostenwind, later matige tot krachtige ZuidWestenwind, bewolkt maar later zonnig – 7 rijders: Tom, Enrico, Marcel, Han, Herman, Rob & Michiel

De Gooiers (Marcel, Rob en Herman) stonden al bij het bankje toen schrijver dezes arriveerde. Even later voegden Tom, Han en Enrico zich bij hen. We vroegen ons af waar Marco was. Normaliter geeft hij aan dat hij niet meedoet. Zijn mail van zondagmiddag zei echter genoeg. Deze wordt hierna integraal weergegeven:

Hallo allemaal,

Zondag op weg naar Muiden ben ik twee keer ten val gekomen.
Bij de eerste val nog in Weesp heb ik het asfalt(weg was nat) van heel
dichtbij gezien maar na het oprapen van mijn fiets en wat schaaf wonden kon
ik mijn weg vervolgen.
Bij de tweede val op Korte Muiderweg ben ik over de kop geslagen en was de
fiets en schoenen zo beschadigd dat ik niet meer verder kon (was geen
materiaalwagen op het parkoer aanwezig)en ben dus huiswaarts gekeerd wat ik
uiteraard jammer vond.
Thuis de schade maar eens opgenomen en onder de douche gestapt.
Diverse schaafwonden aan handen, gezicht, knie, arm, heup en schouder.
Kleding en schoenen en fiets op diverse plaatsen kapot.
Ik hoop dat jullie wel een goede rit gehad hebben het weer was in ieder
geval goed.

Maar niet getreurd volgende week hoop ik er bij goed weer toch weer bij te
zijn.

Groetjes, Marco

We wensen hierbij Marco een goed herstel van lijf en fiets toe. We besloten voor Monnickendam. Eigenlijk geen logische keus gezien de windrichting, maar het Waterland is altijd prettig om in te rijden. Via de nieuwe asfaltweg even voorbij de PEN-centrale, die er al weer 5 jaar ongebruikt bijligt, reden we langs de kust van IJburg naar de Schellingwouderbrug. Daarna via Durgerdam richting Uitdam. We namen het fietspad op de dijk wat ons aan beide zijden een mooi uitzicht bood. Ook was de wind grotendeels in de rug zodat we al snel voorbij Uitdam op de weg naar Monnickendam geraakten. Ook hier namen we het pad op de dijk. Even over tienen kwamen we in het pitoreske plaatsje aan. Rob wilde graag naar het Marker Veerhuis, wat we al een aantal jaren, vanwege het soms niet beschikbaar zijn van appeltaart, links hebben laten liggen. Na onszelf ervan te hebben te vergewist van de beschikbaarheid van appeltaart namen we plaats in de serre met uitzicht op de haven. We waren de eerste gasten en de zaak werd tot ons grote verdriet niet bemand door de dame met het pronte voorkomen maar door een jongeling. Koffie zetten, Cappucino maken en slagroom kloppen kon hij echter wel zodat we toch niet ontevreden waren. Enrico vertelde van zijn avonturen op de wielerbaan. Een sprint over 200 meter met vliegende start werd door hem in 15 seconden volbracht. Niet slecht als je weet dat Theo Bos er 11 seconden over doet.
Rob bracht de 100 meter sprint ter sprake: “weet je niet wat een enorm verschil er zit tussen 10 en 12 seconden?”. Volgens Tom wel precies 2 seconden.
Ook de freudiaanse verspreking van de beroemde/beruchte nationale held/schurk Dirk Scheringa: “ik heb twee paar handen’ kwam aan de orde. Herman had hier nog de volgende spreuk aan toe te voegen: ‘als niets tot iets komt, kent iets zichzelve niet’. Rob gaf nog even aan dat Scheringa dan wel een boef mag zijn, maar dat de andere banken net zo boevig zijn.
Om tien voor elf stapten we weer op de fiets. Via Zuiderwoude reden we terug naar de Schellingwouderbrug. De wind was inmiddels naar ZuidWest gedraaid en aanzienlijk in kracht toegenomen.
De brug was open dus we konden daar even uitrusten. Meteen daarna reden we over de Amsterdamse Brug waar Enrico nog een blitse rijder een lesje brug op rijden gaf. Daarna via Nesciobrug terug naar de Diemerzeedijk. Langs Gerard (‘paling, paling’) reden we over het nieuwe pad naar de Maxis. Vandaar door naar Muiden waar we rond twaalf uur arriveerden.
Een rustige rit met een aangename koffiepauze.

18 oktober 2009 – Haarzuilens – 81 km, 1° – 10°, nauwelijks wind, afwisselend zon en bewolkt – negen rijders: Marcel, Aad, Marco,Tom, Rijn, Jan Portengen, Enrico, Han en Herman

Het begon koud. Er was vorst op het gras en op autoruiten. Door op de grond liggende wolken leken zo hier en daar de nog niet op stal staande koeien te zweven boven de aarde. De meesten verschenen met winterkleren, windstoppers en overschoentjes. Alleen Marcel was nog met blote voeten in zijn fietsschoenen – brrr, niet om aan te zien! Hoe verrassend was het dat er ondanks de kou negen helden aan de start stonden.
Unaniem werd besloten naar Haarzuilens te gaan. Heen ging het naar het AR-kanaal, bij de Weesper spoorbrug eroverheen, naar Driemond en via de noordzijde van het Gein naar Abcoude. Daar werd de Winkeldijk opgezocht en bij de Ronde Hoep ging het linksaf de stille zijde op tot voorbij het fort Waver-Amstel. Via de Veldweg aldaar ging het naar Waverveen en om langs Wilnis, Portengense Brug, Portengen en Kockengen het mooie dorp Haarzuilens te bereiken. Wat was het een uitkomst dat Rijn telkens al te snelle mannen tot een bescheidener tempo maande! De zwakkeren onder ons zijn hem hier zeer dankbaar voor.
Bij het bekende koffieadres was er heerlijke taart en te slappe koffie. Het viel niet mee om het bediendende meisje een correcte opgave te doen van ieders restauratieve wensen; ieder bemoeide zich ermee, chaotische toestanden waren bijna het gevolg. Het gesprek ging grotendeels over de DSB-afgang en alle mediadramatiek daaromheen. We waren blij geen klant te zijn bij deze bank.
Terug ging het over het Kortrijk richting Breukelen. Daar werd de westzijde van het AR-kanaal gekozen. De uitstekende weg en het ontbreken van wind maakten dat het tempo heel langzaam opliep tot het vlak voor Driemond de 40 kilometergrens ging overschrijden. Gelukkig maakte de doortocht door dit Amsterdamse dorp een einde aan dit snelheidscrescendo. Via de eerdergenoemde spoorbrug ging naar de achterkant van het Weesper station en zo over de Korte Muiderweg naar Muiden. Een heerlijke rit waarin het respect voor elkaars (on)mogelijkheden op het gebied van snelheid de boventoon voerde.

11 oktober 2009 – Rondje Lekke Band – 46 km, 12°, zwakke ZW-wind kracht 2-3, bewolkt – 
Een rijder: Han

Het was even voor negenen dat ik de Garage instapte om de fiets te pakken. Achterband is wel een beetje zacht, nog gauw even oppompen. 8 bar, waarom laat het ventiel nou niet los want ik moet weg. Forse ruk, ventiel breekt en ik sta met een platte achterband. 9 uur ga ik niet meer halen schiet het door me heen. Gauw bellen maar het enige nummer dat ik heb is van Enrico en die ging niet mee vanwege een reis naar Valencia voor z’n werk. Berusting, dan maar op m’n gemak de band wisselen en zelf een ritje maken..

Via het Naardermeer richting Torenflat gereden. Daar via de Cort vd Lindenlaan richting Franse Kamp weg gereden. Hier begon het te regenen. ’s-Graveland door en via de Vreelandseweg en de sluis Het Hemeltjs naar Nederhorst Den Berg gereden. Daar via Fort Uitermeer , de Keverdijk weer naar Muiden terug. Mijn rit was 46 km lang met af en toe een bui. Hoop volgende week om 9 uur weer aan te kunnen sluiten.

11 oktober 2009 – De Punt, Baambrugge – 69 km, 12°, zwakke ZW-wind kracht 2-3, bewolkt – acht rijders: Marcel, Aad, Rob, Michiel, Marco,Tom, Rijn en Herman

Volgens de radionieuwsdienst zou het rond het middaguur fiks gaan regenen en Buienradar.nl liet al een dichte regenwolk net voor de kust zien. Dus besloten we een bescheiden rit te maken. Op ging het naar de Weesper spoorbrug waar we Theo passeerden, die met een groep anderen aan het hardlopen was. Voorts langs het ARkanaal naar Driemond en vandaar ‘door’ het Gein naar Abcoude. Op een andere manier dan gebruikelijk bereikten we de Voetangel om tegen-de-wijzers-van-de-klok-in de Ronde Hoep voor ruim de helft te ronden. We staken het smalle bruggetje voorbij Nes aan de Amstel over en gingen door de polder naar ‘de’ Botshol en zo naar Vinkeveen. Daar kozen we de Baambrugse Zuwe om na de onderdoorgang van de A2 het mooie dorpje Baambrugge en de Punt te bereiken. Onder het genot van koffie met taart werden allerlei onderwerpen aangesneden, waarvan het belangrijkste ongetwijfeld was de reeks voortekenen der mannelijke incontinentie, zoals daar zijn het langzaam urineren en het moeizaam uiturineren, zo na de leeftijd van vijftig jaar. Marco werd gewaarschuwd. Of hij dit tot zich wilde laten doordringen bleef echter vaag. Bij het afrekenen bleek dat Michiel wilde trakteren als voorproefje op het 35-jarig huwelijksfeest dat hij de volgende zondag hoopt te vieren (is er een edel metaal bekend waarmee zo’n jubileum wordt aangeduid?). Michiel, nog heel veel jaren met Martha en jullie beide dochters! Terug ging het naar en langs het ARkanaal tot de Weesper spoorbrug. Via de achterkant van het station van Weesp kwamen we op de Korte Muiderweg en bereikten om precies twaalf uur het stedeke, ooit genoemd Amuda. Gezien de weersomstandigheden was het een mooie en verstandige rit.

4 oktober 2009 – Leusden – 85 km, ±12-16° graden, matige tot krachtige ZuidWestenwind, zonnig – 8 rijders: Tom, Rijn, Enrico, Aad, Marcel, Han, Jurriaan & Michiel

De voorspelling was krachtige wind met windstoten dus wellicht een excuus om eens een keer uit te slapen maar toen schrijver dezes ’s morgens naar buiten keek was het zonnig met matige wind. Dus geen excuus! Anderen dachten er ook zo over zodat we uiteindelijk met acht man bij het bankje stonden. Rijn was, na een afwezigheid van 3 maanden, ook weer van de partij. De voorspelling van Michiel was dat de wind later af zou zwakken (Not!) en we daarom best eerst van de wind af konden rijden. Iedereen kon zich wel vinden in het doel. Enig nadeel was dat er door de hevige wind van de dag ervoor en de vele bomen op onze route goed moest worden opgelet. De bladeren en beukenootjes knisperden onder onze wielen.
Via de gebruikelijke route langs paleis Soestdijk kwamen we bij ’t Hoogt uit. Hier werd helling-op even gas gegeven maar bij het stoplicht in Soesterberg kwam alles weer bij elkaar.
Daarna via de Amersfoortse Straatweg en de voormalige Tankbaan naar de uitspanning aan de Doornse Weg. Daar was het binnen goed toeven zodat we ruim drie kwartier later pas weer op de fiets zaten. Tot grote spijt van Aad was er niemand jarig (geweest). Vooral de escapades van de DSB Bank waren onderwerp van gesprek.
Langs de Pyramide van Austerlitz en het KNVB sportcentrum werd naar Huis ter Heide gereden. Daarna via Den Dolder naar Lage Vuursche. Vlak daarvoor sloegen Tom, Enrico en Aad linksaf richting Maartensdijk om nog wat extra kilometers aan de rit toe te voegen. De anderen besloten tot de kortste weg naar huis. De weg naar Soestdijkerstraatweg bleek afgesloten zodat we door het bos rechtdoorrijdend aan de rand van Hilversum terecht kwamen. Via de Gooise Rotonde (tegenwoordig Den Uylplein) reden we naar Crailo en vandaar naar Bussum. Bij de watertoren ging Marcel rechtdoor op Naarden aan, waar hij vlak bij huis nog een afloper kreeg die volgens hem veroorzaakt werd door een verdwaald beukenootje. De anderen sloegen linksaf richting Hilversumse Meent. De wind was inmiddels krachtig geworden en we kwamen nu in het open veld terecht. Via Melkmeent, Kreugerlaan en Keverdijk kwamen we uit bij de Hakkelaar alwaar Jurriaan doorreed richting Muiderberg, schrijver dezes stopte en Han en Rijn doorreden naar Muiden Alwaar zij vijf minuten later rond 13:15 moeten zijn aangekomen. Een kranige prestatie van Rijn na een zo lange afwezigheid. Tom, Aad en Enrico gingen via vliegveld Hilversum zoals de laatste 2 jaar gebruikelijk. Tom wenste een veilige route zonder snel voorbij razend verkeer. Bij Loosdrecht werd rechtsaf gereden richting Ankeveen. Tom en Aad besloten Enrico nog even op kop af te lossen, want de afzwakkende wind van Michiel was inmiddels uitgegroeid tot een dikke windkracht 6 tegen. Aan het eind sloeg Aad rechtsaf, en Tom deed dat in Ankeveen. Via de proviciale weg met flinke wind op kop vervolgde Enrico alleen de terugreis, om na de Keverdijk om 13.25 van een welverdiend kopje koffie te genieten. Inmiddels stond er 98 km op zijn teller.

27 september 2009 – Nijkerk – 78 km, 10-19° graden, geen wind, eerst nevelig, later zonnig – 10 rijders: Theo, Tom, Aad, Herman, Marcel, Enrico, Han, Hay, Eric & Michiel

Het was volkomen windstil en over de weilanden rond Muiden hing een lichte nevel waar de zon nog tevergeefs probeerde doorheen te breken. Bij het bankje waren Marcel, Herman, Eric en Aad al aanwezig toen schrijver dezes arriveerde en hij werd al snel gevolgd door de andere vijf.
We hadden vrije keuze voor de richting. We besloten voor Nijkerk omdat bij deze uitspanning de winterstop op 1 oktober reeds aanvangt. In een redelijk tempo vertrokken we om via kruip-door-sluip-door in Naarden op de oude Rijksweg uit te komen. Bij Jan Tabak kwam ons de zanger tegemoet. Met een gezongen ‘Goedemorgen’ begroette hij ons.
Nabij Laren werd het tempo wat naar beneden bijgesteld om iedereen ten volle van het prachtige weer te laten genieten. In de Eemnesser-, Bunschoter- en Nijkerker-Polder reden we dan weer in de nevel en dan weer in de zon. Vooral in de nevel was het een wondere, verstilde wereld.
Het laatste stuk voor de uitspanning was de zon definitief doorgebroken en werd er nog even gesprint. Het was nog te fris om buiten te zitten en we namen binnen plaats. Theo bracht meteen de groeten van Gerard aan zijn vriendin over.
Gerard’s vriendin daar, welteverstaan. Tijdens de stop passeerden diverse, vooral medische, onderwerpen de revue. E.e.a. vooral door de inbreng van Hay. De eindafrekening werd deze keer voldaan door Han. Hij was eind mei reeds jarig geweest maar al die tijd niet aan trakteren toegekomen. Niemand vond dit echter een bezwaar. Van harte proficiat, Han, en nog vele jaren in het algemeen en vele fietsjaren met ons in het bijzonder.
Na de stop werd in hetzelfde aangename tempo teruggekoerst. Nog steeds stond er geen zuchtje wind. Alle windmolens op het Nieuwe Land stonden stil. Via de Vogelweg kwamen we langs het Gooimeer uit. Het leek alsof hier iets wind stond. Na Almere-haven en de Hollandsche Brug waren we weer op het Oude Land waar bij de Naardertrekvaart Marcel, Eric en Herman richting Naarden afsloegen. Bij de Hakkelaar reden Tom en Aad rechtdoor richting Hilversumse Meent, stapte schrijver dezes af en reden Enrico, Han en Hay door naar Muiden waar zij zo rond 12.40 moeten zijn aangekomen. Een aangename windstille rit!

20 september 2009 – Dam tot Dam – 180 km, ±21° graden, Noordelijke wind, zonnig – 4 stoempers: Marco, Fred Pellenaers, Aad, Enrico

Om half acht verzamelden we bij het bankje om gezamelijk richting de Dam te fietsen. De rijders voor de 140 km dienden voor half negen door de IJ tunnel te fietsen. In een rustig tempo reden we via de Middenweg, Artis en de Hoogstraat naar de Dam. Daar fietsten ons reeds honderden gestarten tegemoet, zodat we via de stoep de Dam bereikten. Fred, collega van Enrico en inderdaad kleinzoon van, reed bijna een hockey meisje ondersteboven, maar kon haar nog net ontwijken.

Na het stempelen reden we weer via de Hoogstraat en doken de IJ tunnel in, alwaar een afdaling en klim van 4% werden genomen. Fred en Marco zetten alvast de toon door stevig de klim op te gaan. Aad en Enrico dachten: “Mwah, er wachten ons nog 165 km ….”. Nadat we met een rustig groepje meepeddelden, kwam even later een aantal renners van TC De Merel uit de Ronde Venen voorbij zetten. Dat sprak Marco wel aan, en we sprongen in het wiel. Het tempo lag steeds tussen de 36 en 38 km/uur en dat was flink aanpoten.

Vlak voor de eerste stop kwamen Enrico en Aad in een tweede groepje te zitten en dat slaagde er niet in om het gat dicht te rijden. Na de pitstop voorbij Oost en West-Knolledam werd koers gezet naar Schoorldam. Met afwisselend Marco en de De Merels aan kop lag het tempo steeds rond de 38 km/u. Voorbij Schoorl boog de route Oostwaarts af. Met de wind af en toe in de rug ging het tempo verder omhoog en schommelde steeds tussen de 38 en 42 km/u. Rond half twaalf passeerden we Edam. Enrico opperde dat we nog best even koffie met de Muiderploeg konden drinken. Na de laatste stop In Monnickendam was ons gemiddelde na 150 km inmiddels opgeklommen tot 34 km/u en dat inclusief het inrijden naar en van de Dam …. En ja zo voelden de benen ook. Na het wachten voor de Schellingwouderbrug waren we even na 13.00 uur weer terug op de Dam met 165 km op de teller. Tijd voor een biertje. De jongens van De Merel kwamen inmiddels ook binnen en bedankten Marco nog even voor zijn kopwerk. Om kwart voor twee werd de terugreis naar Muiden ingezet, waar we rond half drie aankwamen. De Dam tot Dam schijnt een hele mooie route te zijn….

20 september 2009 – Haarzuilens – 77 km, 14°, zwakke tot matige NoordWestenwind, meestens bewolkt – 6 rijders: Timo, Tom, Marcel, Jurriaan, Herman & Michiel

Toen schrijver dezes bij de Hakkelaar opstapte kwamen Herman en Marcel juist van Naarden aanrijden. Als eersten kwamen zij bij het bankje aan. De nevel was nauwelijks een kwartier daarvoor opgetrokken en de zon deed z’n eerste pogingen door te breken. Iets wat tijdens de gehele rit amper lukte. Het duurde even voor resp. Timo, Tom en Jurriaan arriveerden. De wind was helaas te westelijk voor een ritje naar het Natuurpark bij Lelystad. Haarzuilens lag eigenlijk ook niet voor de hand maar we hadden er allemaal ‘zin an’.
Via Maxis, Spoorbrug en Driemond belandden we aan de oostelijke kant van het Gein. Na Abcoude namen we de Winkeldijk naar de Stokkelaarsbrug. Vandaar langs de Waver tot de afslag Waverveen en Wilnis. Daar namen we op de Hoofdweg meteen de eerste afslag links de Botholsedwarsweg op. Via de Botholsedijk kwamen we op het Achterbos in Vinkeveen uit. Daarna via Herenweg, Demmerik en Donkereind richting Portengense Brug. Ruim voor elven kwamen we in, een voor auto’s afgesloten, Haarzuilens aan. De reden was de zgn. prutrace die om 12 uur zou starten. Ook was er kermis zodat we, buitenzittend, van het geschal van Corry en de Rekels konden genieten. Herman was de dag daarvoor jarig geweest en gaf aan sponsor te zijn van de consumpties. Hij had de laatste verjaardag voor zijn zeventigste verjaardag bereikt. Een leeftijd die hem al op enige flauwe, franse grappen was komen te staan. Toch van harte gefeliciteerd, Herman, en nog vele jaren.
Via Kortrijk, brug over het AR-kanaal en Breukelen kwamen we, na even voor de geopende brug te hebben gewacht, langs de oostzijde van de Vecht te rijden. Via Nieuwersluis, Mijnden, Loenen, Vreeland, ‘t Hemeltje en Nederhorst den Berg kwamen we bij Uitermeer uit. Daar ging Timo naar links om volgens hem ‘de kortste weg naar Muiden te nemen’, volgens de anderen om ‘eindelijk van ons (tempo) verlost te zijn’. Via de Keverdijk en de Visserij reden de anderen door. Tom sloeg af voorbij het spoor het Ton Storkpad op. Bij de Hakkelaar reed Jurriaan door naar Muiderberg, reden Marcel en Herman naar Naarden en stopte schrijver dezes.
Een aangename rit!

13 september 2009 – Edam – 80 km, 14-19°, matige tot krachtige wind NoordWesten wind, meestens bewolkt to zwaar bewolkt – 7 rijders: Enrico, Rob, Aad, Herman, Marco, Tom & Michiel

Nauwelijks was schrijver dezes bij de Hakkelaar opgestapt of hij hoorde zijn naam roepen. Rob en Herman kwamen net van Naarden aanrijden. Gezamelijk reden ze naar het bankje waar Aad en Marco al stonden. Tom was er ook zo en alleen Enrico liet nog een paar minuten op zich wachten. Toen hij er was vertrokken we toch nog niet meteen omdat er al bijgepraat moest worden. De wind was meer NoordWestelijk dan Noord zodat het oorspronkelijke idee om naar het Natuurpark te rijden werd ingeruild voor Edam.
Via Maxis, Diemerdammersluis (paling, paling!) reden we over de nieuwe Diemerzeedijk naar Steigereiland van IJburg. Net over de Schellingwouderbrug begon het licht te regenen maar voor Ransdorp was dat al weer over. Via Durgerdammergouw en het fietspad binnendoor kwamen we op de Bloemendalergouw richting Holysloot. Vlak daarvoor sloegen we rechtsaf om via de Blijkmeerpolder op de Durgerdammerdijk richting Uitdam te komen. Op de Zeedijk na de afslag naar Marken sloegen Rob en Herman af om vroeger thuis te zijn.
De overigen stoomden in hoog tempo Monnickendam binnen. Door wat miscommunicatie bleef Enrico nog even tevergeefs op Rob en Herman wachten. Daarna reden via Katwoude naar de Dijk in Volendam. De wind was dan weer schuin tegen dan weer schuin mee zodat we uiteindelijk redelijk fit Edam binnenreden. Restaurant ‘de Fortuna’ vond de klandizie van 5 man te weinig want ons werd te verstaan gegeven dat ze nog gesloten waren terwijl we er vroeger met een groter gezelschap wel voor elven werden ontvangen. Dan maar naar het Hotel-Restaurant op de Dam.
Eerst buiten en later binnen lieten we ons de koffie en appelgebak goed smaken vooral omdat het deze keer door Enrico werd gesponsord vanwege zijn 48-ste verjaardag die afgelopen woensdag was.
Enrico, van harte gefeliciteerd en nog vele (fiets)jaren. De verkeerstoestand bij Naarden passeerde o.a. de revue. Het heeft de Gemeente Naarden behaagt om één van de belangrijkste kruispunten, t.w. dat bij de Torenflat, tot december voor reconstructie-werkzaamheden af te sluiten. Al het verkeer naar Naarden en Bussum uit westelijke richting is, vooral in de spits, een crime. Schrijver dezes heeft dat de afgelopen week al mogen ervaren.
Via de Provinciale Weg werd richting Monnickendam gekoerst. Dit ging toen Marco gas begon te geven al snel ruim boven de veertig. Ook tussen Monnickendam en Broek-in-Waterland ging het niet veel zachter. Voorwaar, een snelle maar niet geheel ongevaarlijke terugrit. Na Broek reden we via het Schouw en Noord-Hollands kanaal naar de Golfbaan. Vandaar langs de volkstuintjes weer naar de Schellingwouderbrug, over de Amsterdamsebrug en de Nesciobrug zodat we weer op de Diemerzeedijk terug waren. Tot Muiden gebeurde er niet veel alleen brak het zadel van schrijver dezes bij de Maxis zodat hij van de week toch nog naar Bussum moet 🙁
Rond kwart voor één waren we weer in Muiden. Lekker weer om te fietsen!

6 september 2009 – Amstelhoeve – 83 km, 18° graden, eerst zwakke Westenwind, later matige NoordWestenwind, bewolkt – 6 rijders: Tom, Enrico, Aad, Marco, Marcel & Michiel

Alleen Marcel en Marco stonden bij het bankje toen schrijvers dezes klokslag negen bij het bankje arriveerde. Al spoedig gevolgd door Aad, Tom en Enrico. Rijn kwam casual gekleed aanlopen om te vertellen dat hij al wel weer fietst maar dat het zadel nog wel last veroorzaakt. Daarom en ook omdat hij op vakantie naar Spanje gaat kan een geinteresseerde zijn inschrijving voor de ‘van Dam tot Dam’ rit bij hem komen ophalen.
We hadden geen duidelijk doel voor ogen maar Tom wilde graag naar de ‘Ronde Hoep’ zodat we via Maxis, Spoorbrug, Driemond en westzijde van het Gein in Abcoude belanden.
Over de A2 sloegen we af naar rechts richting Holendrecht. Bij de Voetangel arriveerden we bij de, door Tom zo geliefde, Ronde Hoep. Om wat extra kilometers te maken sloegen we niet linksaf naar de Waver maar rechtsaf naar Ouderkerk. Via de Amstel kwamen we uiteindelijk toch weer langs de Waver te rijden. Via het eerste ophaalbruggetje kwamen we aan de kant van Nessersluis terecht. Daarna via de rechte polderwegen naar Uithoorn. Daar besloten we toch maar naar de Amstelhoeve te gaan. Volgens Tom: ‘nog maar 10 km’. Op het laatst toch nog even boven de 40 te rijdend kwamen we bij de uitspanning aan.
Daar bleek dat Marco al weer enige tijd geleden, zelfs voor de vakantietijd, 44 was geworden maar al die tijd nog niet aan trakteren was toegekomen. Van harte proficiat Marco en nog vele (fiets)jaren. Er waggelden wat eenden tussen de tafels door en opeens stond er zomaar een kip op tafel die aanstalten maakte om aan Aad’s appeltaart te beginnen. Het resolute optreden van Tom voorkwam dit. Net over Enrico’s hoofd slingerde hij de kip in de struiken. Helaas kwam bij deze actie de appeltaart op de grond terecht. Deze werd terstond door de eenden opgeschrokt. Schrijver dezes maakte de anderen er nog op attent dat ’s middags op de Brink in Muiderberg de verjaardag van Freek de Jonge zou worden gevierd, opgeluisterd door 3 ‘mystery guests’. Daarover later meer.
Via Woerdense Verlaat kwamen we op de Geerkade. Hier weken we af van de gebruikelijke route en sloegen of naar het zuiden om via Spengen op de weg van Kockengen naar Breukelen terecht te komen.
Via Breukelen (brug open), Nieuwersluis, Mijnden (brug open), Loenen, Vreeland, Hemeltje en Nederhorst den Berg kwamen we bij Uitermeer uit. Daarna via de Keverdijk naar de Visserij waar Enrico en schrijver dezes naar Muiden afbogen en de andere vier Marcel naar huis hebben gebracht.
Rond twee uur begon het spektakel op de Brink. Eerst trad Freek op met de plaatselijke muziekkapel G.A. Heinze. Ook werd duidelijk waarom Jurriaan ’s morgens niet van de partij was geweest. Pontificaal zat hij vooraan op één van de beste plaatsen. Waarschijnlijk is hij daar ’s morgens al gaan zitten 🙂
Het niveau van de ‘mystery guests’ was onverwacht hoog. Achtereenvolgens traden Liesbeth List, Brigitte Kaandorp en Karin Bloemen op. The Nits traden op als begeleiders en traden ook zelf op de voorgrond. Natuurlijk droegen ook Freek en Hella bij aan de feestvreugde.
Vooral het optreden van een uur van Karin Bloemen was verrassend. Ook Marcel kan dit bevestigen want rond een uur of vier was ook hij op de Brink.
Kortom een fantastische dag!

30 augustus 2009, langs de Vecht, 55 – 75 km, half bewolkt 18 graden zwakke tot matige wind – 5 rijders Marco, Enrico, Tom, Rob en Han

De verbazing was groot dat er niet meer 5 coureurs op waren komen dagen terwijl de voorspelling niet slecht was. De zondag ervoor gingen we nog met 11 man van start. Er werd eerst wat gedraald maar uiteindelijk werd er voor Breukelen gekozen. Het moest een wat extensieve rit worden want Enrico en Marco waren de dag ervoor in de Ardennen wezen fietsen en Han wilde eerder thuis zijn om die middag bijtijds naar Arnhem te vertrekken.

Via de Hakkelaarsbrug, waar bij Michiel de gordijnen nog dicht waren, zijn we via het Naardermeer naar de provinciale weg gereden. Daar overgestoken richting Nederhorst den Berg en verder langs de Vecht richting Breukelen. Onderweg kwam Tom met het idee om bij de Punt koffie te gaan drinken. Bij Breukelen de brug overgestoken en aan de andere kant van de Vecht weer terug tot Nieuwersluis. Daar langs het Amsterdam-Rijnkanaal, over het viaduct bij Kerklaan richting de punt gereden. Bij de punt een koffie en een overheerlijke appelpunt met slagroom genuttigd. Het gesprek ging onder andere over de tocht die Enrico en Marco in Belgie hadden gereden, De Reuzen van de Ardennen (als ik het goed vertaal) Alle bergjes van betekenis dienden achter elkaar “genomen” te worden met als hoogtepunt een beklimming waar een stuk van 23% in zat (nee niet de Redoute, dat was maar een bultje) – de cote de Hezalle -. Na de koffie splitste de groep zich op. Han wilde op tijd thuis zijn en is via Abcoude naar huis gereden. Rob had niet zijn beste dag en sloot zich bij Han aan.

De rest van het gezelschap is via Vinkeveen verder gereden. Er gaat een gerucht dat Tom hierbij is losgereden. Hij kon eenvoudigweg het gaatje niet meer dichtrijden toen er met 40 km per uur langs het Gein werd gefietst.

23 augustus 2009 – Nijkerk – 79 km – 20-25°C, matige ZuidOostenwind, zonnig – 11 rijders: Tom, Marco, Aad, Herman, Rob, Timo, Marcel, Jurriaan, Enrico, Han & Michiel

Schrijver dezes was rond tien voor negen bij het bankje en het duurde nog zeker vijf minuten tot de volgenden arriveerden. Even vreesde hij zelfs op deze prachtige fietsdag alleen te moeten rijden maar uiteindelijk gingen we met 11 man op pad. Niet meteen, want Hay kwam nog even in zijn normale plunje aanlopen om o.a. te vertellen dat hij op het punt stond op vakantie te gaan en over de Open Nederlandsche Kampioenschappen Draken (zeilen) die hij met zijn team had gewonnen. Tom vertelde dat hij Rijn nog was tegengekomen en dat deze over een week of twee weer van de partij hoopt te zijn. We dachten via de ‘normale’ route naar het NijkerkerNauw te rijden maar het kruispunt bij de Torenflat in Naarden bleek tot medio december afgesloten wegens reconstructie. Voorbij het viaduct over de weg Hilversum-Laren, net voor het tunneltje naar rechts, hield een motoragent ons tegen omdat verderop de brandweer bezig was. Via het tunneltje en een weg aan de andere kant van de A1 kwamen we bij het volgende viaduct uit dat ons weer op de juiste weg bracht. Het tempo lag tot en met Eemnes op niet meer dan 25 km/uur. Eenmaal in de polder reden we, meestal in 2 waaiers, ruim boven de 30 km/uur naar het café bij de haven.
Rob bleek de volgende jarig te zijn en nam de comsumpties voor zijn rekening. Rob, van harte proficiat met je 61-ste verjaardag en nog vele jaren! Via het Nieuwe Land reden we terug. Dat Rob nog over snelle reflexen beschikt bleek bij het oversteken van de Gooise Weg. Op de kruising waar in het voorjaar Bert nog over de kop was geslagen stak hij nogal driest over, zodat sommigen even vreesden dat zijn verjaardag in gevaar kwam 🙂
Net op de dijk langs het Gooimeer kwam ons tamelijk rap een snelle jongen voorbij zetten. Dit konden Marco en Aad natuurlijk niet over hun kant laten gaan en zij klampten aan. Met een gangetje van 45 km/u reden ze bij ons weg terwijl we toch ook tegen de veertig reden. In Almere-Haven vertelden ze dat ze de jongen een slechte dag hadden bezorgd door uit zijn wiel te demareren tot tegen de 50 km/u, waarop de man geen antwoord meer had. Nadat Timo het zweet uit zijn ogen had geveegd reden we verder naar de Hollandsche Brug waar deze keer geen animo meer bleek te bestaan voor een sprint. Daarna namen resp. Jurriaan (Muiderberg), Marcel, Rob, Herman (Naardertrekvaart), Tom, Aad, Marco en Michiel (Hakkelaar) voor Muiden afscheid zodat Enrico, Han en Timo even voor énen met z’n drieën in Muiden moeten zijn aangekomen. Het rit-gemiddelde van schrijver dezes was ondanks de trage start toch nog naar ruim 28,5 km/u gestegen.

17 augustus 2009 – Amstelhoeve – 80 km, 20°, wind uit Westelijke richting, zonnig – 9 rijders: Jan Portengen, Rob, Timo, Herman, Marco, Han, Tom, Aad, Enrico

Gerard en Marcel kwamen aanzetten, en we dachten dat ze mee zouden rijden, maar ze besloten op het laatste moment om hun trainingsrondje alleen te rijden. Rijn is kennelijk nog niet hersteld van de operatie aan het zitvlak. Marco was terug van vakantie aan het Lago di Garda. Hij vertelde het heuvelachtige rondje om het lago van 150km met een gemiddelde van 34 km/uur te hebben gereden – indrukwekkend. Michiel bleek zo uitbundig te hebben getafeld, dat hij zich niet in staat achtte om deze ochtend op een fiets te zitten.

Aangezien de wegkapitein voor het Kopje van Bloemendaal ontbrak werd koers gezet naar Woerdense Verlaat. Bij Driemond diende zicht het eerste dilemma aan: de linker of rechter oever? De hardloper meldde: “Ik zie jullie wel aan het eind.” – zolang duurde het voor we een keuze maakten.

Vlot arriveerden we bij de Amstelhoeve, niet nadat we tot tweemaal toe door “Verkeersschool Ruud” motorrijders toeterend werden gepasseerd. Bij de koffie kwam een groep motorrijder aanzetten: ja hoor. Die ons vervolgens weer passeerden nadat we weg waren gereden.

Aad wist een alternatieve route, maar deze bleek erg smal met al die tegenliggers en we moesten ook nog eens twee keer de provinciale weg oversteken: niet zo’n heel geslaagde keuze. Via Nieuwe ter Aar bereikten we het A-R kanaal. Halverwege nam Herman afscheid, maar dat is een aantal rijders ontgaan. Het tempo werd soms van 36 km/u opgevoerd tot boven de 40 en dan breekt het peloton. Bovendien ging Tom op Timo’s plek uit de wind rijden, wat de nodige irritatie bij laatstgenoemde opleverde. Bij Driemond gingen Rob en Marco linksaf. Na de brug over het A-R kanaal gingen Aad, Tom en Timo rechtdoor via Weesp en kozen Han, Jan en Enrico het Papelaantje. Lekker tochtje dat als 10 kleine negertjes uiteenviel.

9 augustus 2009 – Het Twiske – 68 km, 20-22° graden, zwakke tot matige NoordWestenwind, bewolkt en zonnig – 9 rijders: Tom, Hay, Enrico, Rob, Timo, Herman, Aad, Han & Michiel

Herman stelde Het Twiske voor omdat het ongeveer vier jaar geleden, 14 augustus 2005 om precies te zijn, was dat Timo daar, bij een valpartij, zijn heup brak. Via de gebruikelijke route (Gerard stond buiten naar ons te zwaaien) reden we naar de Schellingwouderbrug, vandaar via het fietspad achter de volkstuinen naar het Golfterrein. Daarna via Watergang en Ilpendam langs het Noord-Hollands Kanaal naar Purmerend. Vlak daarvoor staken we het kanaal over en dan binnendoor naar de weg Purmerend-Landsmeer. Bij Purmerland zei Aad ons vaarwel om op huis aan te gaan. Vlak voor Den Ilp sloegen we rechtsaf Het Twiske in. Na wat omzwervingen kwamen we bij de uitspanning aan het water waar ook destijds na Timo’s val was aangelegd.
Deze plek brengt Timo geen geluk want nauwelijks waren we gezeten of hij werd, bij het oppeuzelen van een boterham, in zijn lip gestoken door een wesp. Beteuterd zat hij zijn pijn te verbijten. Gelukkig had hij er daarna niet zo veel last van.
Hay vertelde dat hij het oude gemaal van de Noordpolder tegenover Mariahoeve heeft gekocht. Het stenen hoofdgebouw wordt opgeknapt en de twee schuren worden gesloopt en vervangen door een nieuwe schuur in oude stijl. Er werd opgemerkt dat TC Muiden nu eindelijk een clubhuis heeft 🙂 Timo is daar erg blij mee, want we kunnen dan eindelijk een fietsonderhoud clinic houden. Timo vertelde dat hij zijn Casati met Campagnolo flink onderhanden had genomen. Het terugzetten van de derailleur palletjes bleek nog niet zo eenvoudig. Met veel plakband lukte het de palletjes terug te duwen zodat de cassette gemonteerd kon worden. Remblokjes verwisselen is ook niet makkelijk en gelukkig maakte hij een proefrit waarbij alle vier de remblokjes bij de eerste de beste rempoging uit de houders plopten: ze waren verkeerdom gemonteerd. Het had veel slechter af kunnen lopen in het Twiske …
De consumpties werden door Hay betaald zodat hij nu de ballotage van TC Muiden is gepasseerd of zoals hijzelf zei dat ‘zijn ballen nu geteerd zijn’.
Na de gezellige stop hebben we nog een tijd in Het Twiske rondgezworven. Uiteindelijk vonden we de uitgang aan de kant van Oostzaan. Via Oostzanerwerf, Buiksloot en Nieuwendam kwamen we weer bij Schellingwoude uit. De brug was open en het was enorm druk met bootjes. Ook begon het wat te spatteren. Via de Amsterdamse Brug (of officieus Eerste Schellingwouderbrug) en Nesciobrug kwamen we weer op de DiemerZeedijk uit.
Even voor half één waren we in Muiden terug waar we nog even voor de open sluis mochten wachten. Een leuke toeristische rit!

26 juli 2009 – De Treek/Leusder Heide – 93 km, 21°, matige ZZW-wind kracht 3-4, zonnig – 7 rijders: Enrico, Timo, Iep, Marcel, Aad, Jurriaan en Herman

Bij het bankje verscheen Rijn weliswaar in een korte, maar niet in zijn wielerbroek. Hij kwam zich voor een aantal malen afmelden vanwege een typische wielerblessure aan het zitvlak. We hebben hem een snel herstel gewenst. Besloten werd niet weer zuidwestelijk, maar nu eens zuidoostelijk te gaan. Parallel aan de A-1 ging het naar Baarn, dan langs het voormalige koninklijk paleis, door Soestdijk en over de Soester Eng naar Soestduinen en Soesterberg. Vervolgens vlogen we over de weg over de Leusder Heide richting De Treek, waarna we op de weg Amersfoort-Doorn het welbekende koffieadres opzochten. Daar was een controlepost van een wielertocht die door de f.t.c. Weesp was georganiseerd. Een aardig paar veronderstelde dat wij ook aan die tocht meededen en vroeg naar onze stempelkaarten. Helaas, die waren we dus kwijtgeraakt onderweg?! Het was een komen en gaan van wielerenthousiasten. Het viel op dat rijden op een racefiets wel erg populair is geworden onder senioren bezig aan hun derde en mogelijk laatste levensfase. Zeker een drietal van onze rijders zouden dus niet uit de toon vallen bij deze enthousiasten.
Terug ging het over Aads favoriete bosparcours richting Soesterberg/Huis ter Heide. Op dit parcours verloor deze schrijver even de aansluiting en vervolgens de route en de groep. Gelukkig vond men elkaar terug, want alleen naar huis rijden is immers ook niet alles. Na Huis ter Heide, Bosch en Duin, Den Dolder ging het richting Maartensdijk en Hollandsche Rading. In HR werd de graaf Florisweg genomen en daarna langs het woonwagenkamp en het vliegveld van Hilversum naar Nieuw en Oud Loosdrecht. Bij de Nieuwe Brug ging het naar rechts, langs de ’s-Gravelandse Vaart naar s’-Graveland. Voor de kwekerij van Krijn Spaan reed Jurriaan lek als gevolg van een scheur in zijn zeer versleten buitenband. Na vervanging van de binnneband werd besloten met een slakkengangetje naar huis te rijden. Bij het stoplicht over de Vreelandseweg raakten Aad, Iep en deze schrijver de rest kwijt. Na terugrijden bleven ze onvindbaar; ze hadden de parallelle weg langs de vaart genomen, zo bleek achteraf.
Het was een prachtige rit met een tweetal probleempjes.

19 juli 2009 – Breukelen, 69 km, 19°, matige ZW-wind, zon+zeer dreigende luchten, nauwelijks regen – 4 rijders: Enrico, Rob, Timo en Herman

Vakantietijd en buienradar zorgden er voor dat slechts vier man zich bij het bankje meldden. Omdat de voorspelling slecht was werd besloten niet te ver te gaan. Overal hingen namelijk regensluiers in de lucht. Langs de Vecht naar Breukelen werd het doel. Gekozen werd voor het traject Hakkelaar, Uitermeer, zo dicht moelijk langs de Vecht naar Nederhorst den Berg, Vreeland en verder langs de rechter oever naar Breukelen. Daar hebben we op het Illy-koffieterras onze rustpauze met en zonder slagroom genoten. Overal zagen we buien, maar gelukkig net niet boven ons. Het gesprek van de dag betrof de sexuele opvoeding die wijzelf en onze kinderen hadden genoten en die onze kleinkinderen nu krijgen. De conclusie van onze discussie kan het best als volgt worden samengevat: alles wat er in de loop van de tijd aan veranderd is, is de manier waarop het allemaal hetzelfde is gebleven.
Terug gingen wij nog een stuk langs de Vecht tot halverwege Maarssen. Daarna langs Fort Tienhoven en ten zuiden langs de 5e Loosdrechtse Plas, door Breukelerveen en Boomhoek naar Nieuw- en Oud-Loosdrecht en via ’s-Graveland en Hilversumse Meent naar Naarden. Bij de torenflat gingen Enrico en Timo naar Muiden, Rob naar Huizen en Herman naar zijn Vesting

5 juli 2009 – Amstelhoeve – 77 km, 20-25° graden, weinig wind uit Zuidelijke richting, bewolkt en zonnig – 11 rijders: Tom, Hay, Enrico, Jan Portengen, Rijn, Rob, Timo, Herman, Marco, Marcel & Michiel

Het was druk bij het bankje. Bekende en onbekende gezichten! Gerard was even gekomen om ons gedag te zeggen, Frits kwam met een groepje langs en Hay Winters deed voor de eerste keer mee. Hay woont in Muiden in het voormalige brugwachtershuis bij het ophaalbruggetje vlak bij het bankje. Nog dichterbij als Rijn. Hay’s rijden is een goede aanwinst voor onze ploeg.
Iedereen voelde wel voor de Amstelhoeve zodat we ons langzaam in beweging zetten. Langs de A1 en via Papelaan naar de Spoorbrug daarna via Driemond en langs de oostelijke kant van het Gein naar Abcoude. Marcel, die jarig was, en Jan, met een mooie nieuwe fiets van Ger Biekes, moesten regelmatig door Rijn ingetoomd worden.
Bij de A2 was de situatie onherstelbaar verbeterd. Het oude viaduct was buiten bedrijf gesteld en we reden over het nieuwe viaduct naar de Winkeldijk. Bij de Stokkelaarsbrugbuurt was de linkerbrug open zodat we via de rechterbrug aan de Ronde Hoepse kant van de Waver kwamen te rijden. De weg bleek daar pas geasfalteerd, dus reed prima. Via het laatste bruggetje, bij Nessersluis al vlak bij de Amstel, kwamen we weer aan de andere kant van de Waver terecht.
Via de Veldweg en de lange, rechte Tien Boerenweg kwamen we uit op de Provinciale weg Hilversum-Uithoorn. Bij Uithoorn reden we langs de Amstel die na enkele honderden meters zich splitst in Amstel-Drecht Kanaal en Kromme Mijdrecht. Via deze laatste vervolgden wij onze weg. Vlak voor de Amstelhoeve werd door sommigen nog even flink gas gegeven waarbij snelheden tot boven de veertig werden bereikt.
Bij de Amstelhoeve was het al zo druk dat wij, als grote groep, achter de boerderij onder de hooiberg werden geplaatst. Minder gezellig dan voor de boerderij maar nog steeds niet verkeerd. Al snel stonden koffie, thee en appelgebak op tafel. We konden ons misdragen want Marcel gaf van te voren al aan dat de consumpties voor zijn rekening waren. Van harte proficiat Marcel en nog vele jaren.
Tijdens de koffie schotelde Tom ons nog een circusact voor met een loslopende eend. Na de gezellige stop reden we door naar de Woerdense Verlaat. Daarna via Geer, Geerkade en Portengense Zuwe verder naar Nieuwer-Ter-Aa. Vervolgens over de A2 en langs het AR-Kanaal. Hier nestelde Marco zich op kop om met een snelheid van 34-35 km/u naar Driemond te kachelen. Rijn, die eerst een tijd in tweede positie reed, haakte wegens lichamelijk ongemak af. Even na de kruising met de Velterslaan zagen we plotseling Gerard op een bankje zitten. In Driemond werd gewacht op de afgehaakten en kwam ook Gerard aanzetten, even later gevolgd door Rijn.
Gezamelijk reden we naar de Muiderbrug waar Gerard door reed richting Nesciobrug. De overige elf kwamen ongeveer kwart voor één in Muiden aan, waar zij, na nog even voor de gesloten sluis te hebben gewacht, door Rijn werden getracteerd op een lekker ijsje.
Fijne rit met prachtig weer.

28 juni 2009 – Classico Boretti 2009 – 135 km, 20-25° graden, nauwelijks wind uit Noordelijke richting, bewolkt, zonnig en regen – 8 rijders: Aad, Han, Marco, Enrico, Herman, Rob, Timo & Theo

Om 9 uur vertrokken de 8 overblijvers, Aad, Han, Marco, Enrico, Herman, Rob, Timo en Theo, richting Amsterdam, om in Diemen een paar leden van de atletiekclub van Theo, AV’23, op te pikken. En inderdaad stonden Geline en Paul bij het eindpunt van lijn 9 klaar. Via Diemen-Zuid, Makro, de fietsbrug over de A2, langs het politiesportcentrum, over de Amstel, via allerlei tunneltjes naar het Olympisch Stadion. Daar in de rij voor het ophalen van startnummer en shirt. Ondertussen waren er andere leden van de atletiekclub binnengekomen, Johan met zijn zoon Thomas, Frans met dochter Rosa op een mountainbike, Albert en Irene, Rudi en nog een paar. De rugzak van Theo deed dienst als opbergplaats voor overtollige kleding en werd in de kleedkamer van Phanos gehangen. Om 10.30uur vertrokken de ploeg voor de eerste 30 km. Om het stadion, via Amsterdamse Bos naar de kalfjeslaan in Amstelveen. Door de polder naar Ouderkerk a/d Amstel richting Ronde Hoep. Naar de brug bij Waver en langs de andere kant terug Richting Amstelhoek. Daar was de eerste verzorging met water en sportdrank, bananen en een krentenbol. Die gingen er zo goed in, dat langs de Kromme Mijdrecht het tempo aardig werd opgevoerd. Meerder groepen renners werden opgeslokt, zodat onze groep van 14 een echt peloton leek. Helaas was ook het overzicht weg. Omdat iedereen dacht dat de tocht langs de ons welbekende koffiestop zou gaan, werd er geroepen koffie drinken. Jammer genoeg ding de route vlakvoor die hoeve linksaf. Aad waren we toen al kwijt. Hij had even versneld en had een bordje van de route gemist. Ook Paul, niet helemaal gewend aan het schakelen en versnellen, waren we kwijt. We hebben op hem gewacht en reeds enkele kilometers verder waren we aan het Donker Eind in Vinkeveen, bij het fietscafé. Ze wisten daar niet, dat er die dag enkele duizenden fietsers langs zouden komen, dus de appeltaart was al op. Daar werd koffie gedronken en wie kwam er voorbij toen het eerste kopje al soldaat was gemaakt? Aad. Nog een 2e kopje met Aad en weer op de fiets naar de 2e verzorging. Daar waren de krentenbollen op. Maar een extra banaantje was ook niet gek. De eigenaar van een geparkeerde vrachtauto vond het niet goed, dat onze fietsen tegen zijn auto werden gestald. Op weg naar de Zuwe splitste de 100 en 130 km zich. Johan en Thomas reden de 130 km. Even later was er een onverwachte steile klim langs het talud van de A2. Timo kreeg zijn voet niet los en viel, zonder vervelende gevolgen. Door Vinkeveen richting Waver waar op het rechte end weer flink gas werd gegeven. Het peloton viel in stukken uit een. De schrijver dezes zat in een groepje met Rob en Geline. Daarvoor fietste Aad, Han, Enrico, Marco de regen tegemoet. Herman reed met Timo en Paul reed daarachter. Via Waver, Stokkelaarsbrug naar Ouderkerk en via de al bekende heenweg weer naar het Olympisch Stadion. Na de finish kreeg eenieder een mooi rugzakje met een Mars, AA-drank en een boek met heel mooie fornuizen en lekker recepten. Daarna barstte de regen echt los. In de rij voor de pasta maaltijd, die onder een parasol naar binnen werd gewerkt. Rugzak opgehaald met alles er nog in. Helaas waren de shirts van Aad en Enrico gepikt. Zij hadden ze daar zo neergelegd. Als het goed is krijgen ze van de organisatie alsnog het Classico Boretti shirt 2009. Op de fiets naar Diemen en Muiden was het alweer droog. Al met al een mooie tocht. Via mails van de mensen van de atletiekclub wordt iedereen bedankt voor de tips van het fietsen in een peloton. Het was voor velen een eerste keer en het is ze goed bevallen.

28 juni 2009 – Nijkerk – 78 km, 20-25° graden, nauwelijks wind uit Noordelijke richting, bewolkt en zonnig – 2 rijders: Tom & Michiel

Tien rijders hadden zich bij het bankje verzameld. Acht daarvan gingen de Classico Boretti rijden (zie ander verslag). Tom en schrijver dezes wilden hun zondag anders besteden en besloten naar Nijkerk te rijden. De wind leek heel zwak uit het Oosten te staan maar het zou evengoed de door ons zelf opgewekte rijwind kunnen zijn geweest.
Even voor de Torenflat meende Tom iets aan zijn fiets te hebben. Een vrouw die haar hond uitliet vroeg of we pech hadden. Gelukkig was dat niet het geval. ‘Mijn man is de Classico Boretti aan het rijden, moeten jullie ook niet daaraan meedoen’, zei ze. Nadat we dat ontkend hadden stapten we weer op.
Bij Jan Tabak was de kruising opgebroken tijdens de omleidingsroute zagen we de ‘zanger op de fiets’ eens van dichtbij, maar hij mummelde alleen maar wat.
Ter hoogte van de Witte Bergen kwamen 3 jongens ons achterop zodat we met een tempo boven de 35 km/u al snel bij Eembrugge waren. Vandaar trokken we alleen verder om rond half elf bij de Jachthaven aan te komen. De vriendin van Gerard, die overigens niet naar hem informeerde, vroeg zich af waarom we met zo weinig waren. Ook zij weet nu van het bestaan van de Classico Boretti.
Voor elven zaten we al weer op de fiets. Via de gebruikelijke route via het Nieuwe Land reden we naar Almere. Aan de voet van de Hollandsche Brug kwam net een mountainbiker aanzetten. We reden pittig tegen de brug op maar daar had de man geen probleem mee.
Op de IJsselmeerweg naar de Hakkelaar probeerde schrijver dezes nog even gas te geven maar ook met 40 km/u had de mountainbiker geen problemen. 🙁
Rond kwart over twaalf namen we bij de Hakkelaar afscheid. Een mooie, snelle rit.
Hier verder Tom’s verhaal: Ik kon via de Keverdijk naar huis fietsen, de afzetting was nog open. Aan het eind van de Keverdijk haalde ik de fietser in, die het laatste stuk met ons mee was gereden.
Toen ik hem passeerde volgde hij niet meer. Even later werd ik achterop gereden door een groepje van 4 fietsers. Op kop een vrouw en 3 mannen er achter. Ik sloot ook aan.
Die dame reed 35 km per uur. De 3 mannen sloegen bij de Karnemelksloot linksaf richting Jil (zwager Michiel, MK). Tot de Meentweg ben ik samen met de dame opgereden.

14 juni 2009 – Edam – 78 km, 16-18°, zwakke tot matige ZuidWesten wind, meestens bewolkt to zwaar bewolkt – 7 rijders: Timo, Rob, Han, Herman, Iep, Marcel & Michiel

Op BuienRadar zag het er dreigend uit, maar de kans leek te bestaan dat het naderende zware buiengebied maar tot even boven het NoordZeeKanaal zou reiken. Bij het bankje aangekomen was ook daar de overtuiging dat een ritje naar Edam ons veel nattigheid zou besparen.
Met zes man gingen we op weg. Ter hoogte van Gerard Smeenk sloot Han ook nog aan. Hij had wat getreuzeld maar was door iemand die wij bij het bankje hadden gesproken de goede kant opgestuurd.
Via IJburg werd de ‘normale’ route naar Monnickendam genomen. D.w.z. via Ransdorp, richting Holysloot en daarna langs de dijk naar Uitdam.
We hadden de wind meestens mee dus we konden zonder veel inspanning goed vaart maken. Na Monnickendam via Katwoude en Volendam tot de sluis bij Edam die i.p.v. het ophaalbruggetje, dat was gesloten, moest worden overgestoken.
In Volendam tuinden Rob, Timo en Michiel nog in een aardige grap. Er leek een bruinvis met 3 rugvinnen op een twintig meter van de dijk af te zwemmen. Bij nadere beschouwing bleek het er echter één van kunststof die aan een lijn onder water was bevestigd. Zonder een vin te verroeren was het beest in staat tegen de stroom in exact op dezelfde plaats te blijven.
Aan de kop van de haven streken we neer aan de luwe zijde van het restaurant. Vandaar konden we de ontwikkeling van de bui in het ZuidWesten in de gaten houden. We hadden goed gegokt en het bleef in Edam gedurende de hele koffiestop droog.
We besloten langs de Provinciale weg terug te rijden. De wind stond nu matig uit het ZuidWesten. De bui leek grotendeels voorbij. Via Monnickendam en Broek-in-Waterland kwamen we langs de trekvaart Het Schouw, die naar het Noord-Hollands Kanaal loopt, terecht. Hier zagen we de eerste natte plekken op de wegen. Daarna langs de golfbaan bij Zunderdorp terug naar de Schellingwouder Brug. Evenals de brug bij Broek was deze brug geopend voor de scheepvaart. Na deze stop via de Amsterdamse Brug en Nescio Brug weer terug naar de DiemerZeedijk. Hier had het harder geregend hoewel het niet had geplensd.
Rond kwart voor één waren we weer in Muiden terug. Ook hier was de sluisbrug gesloten. Later vernam schrijver dezes van vrienden uit Bilthoven dat daar wel de straten blank stonden.
Een aangename rit door één van de mooiste stukken Nederland: Waterland!

7 juni 2009 – Haarzuilens – 76 km, 14°, matige Oostenwind, meestens bewolkt – 9 rijders: Rijn, Timo, Jurriaan, Rob, Enrico, Han, Tom, Marco & Michiel

De wind was Oost maar het dreigende regengebied werd uit het ZuidWesten verwacht en dus besloten we daarop te anticiperen en meer ZuidWestelijk ons heil te zoeken. Derhalve kwamen we op Haarzuilens uit.
Via de Spoorbrug en Driemond belanden we aan de oostelijke kant van het Gein. Na Abcoude namen we de Winkeldijk naar de Stokkelaarsbrug. Vandaar langs de Waver tot de afslag Waverveen en Wilnis. In Wilnis bij de, voor Timo onzichtbare, verkeerslichten sloegen we linksaf. Daarna vóór het Donkereind sloegen we rechtsaf richting Portengense Brug. Na vlak voor Haarzuilens op een rotonde nog even verkeerd te zijn gereden kwamen we ruim voor elven in Haarzuilens aan. We kozen voor binnenzitten want het was nog fris. Binnen werden we naar de opkamer ‘verbannen’. Daar was het echter goed toeven. De koffie- en appelgebak-varianten smaakten uitstekend.
O.a. kwam het nakende Ardennenweekend aan de orde. Sommigen gaan in hun voorbereiding op dit hoogtepunt van het seizoen zo ver dat ze vier dagen in de Alpen zijn wezen trainen. Met als gevolg dat ze zometeen boven nog langer op de anderen staan te wachten. De zondag na het Ardennenweekend wordt op grote schaal deelgenomen aan de Classico Boretti. Degenen die al ingeschreven hebben rijden de 100 km. Het is de bedoeling om 9 uur vanaf het bankje naar het Olympisch Stadion, waar de start plaatsvindt, te vertrekken.
Na de koffiestop was de zon voorgoed verdwenen maar regende het nog niet. Wel was het eerder frisser dan warmer geworden zodat we ons weer even warm moesten rijden.
Via Kortrijk en Nieuwer Ter Aar kwamen we langs de westzijde van het AR-kanaal te rijden. De wind was iets meer tegen dan voor, zodat we in twee waaiers tot aan de Spoorbrug bij Weesp reden. Over de brug namen Marco en Tom afscheid van ons. De overigen reden via de Papelaan weer terug naar Muiden. Het regende nog steeds niet. Dat zou het uiteindelijk pas over vijfen doen! Een mooie rit door het Groene Hart van Holland.

1 juni 2009 – Natuurpark Lelystad – 94 km, 23°, matige NO-wind, zonnig – 5 rijders: Rijn, Timo, Michiel, Rob & Herman

Eindelijk was Rob er weer bij. Een tot bronchitis verworden verkoudheid had hem enkele weken thuis gehouden. Er was mooi weer voorspeld met een aantrekkende wind uit het noordoosten. Alle reden om weer naar de prettige gelegenheid in het natuurpark bij Lelystad te gaan. De gebruikelijke weg werd gekozen. Ter hoogte van de hoge rode flats in Almere Buiten kreeg Rob een lekke band. Dat krijg je als een fiets te lang binnen moet staan. Tijdens de koffiestop bedachten we dat niemand in dit kleine gezelschap nog jonger is dan zestig jaar. Michiel heeft zich sinds een week bij deze grijsaards gevoegd. Hij vond dat een reden om te trakteren. Nog vele, vele jaren Michiel!
Op de terugweg ging het alvorens op de Markermeerdijk voluit de wind achter te krijgen eerst over die ellendige klinkers van de Knardijk, maar eenmaal op de Markermeerdijk gingen we er fors tegenaan, zo fors zelfs dat de we de nog niet herstelde Rob op een gegeven moment zonder het te merken kwijtraakten. Zijn roep ‘los!’ werd tot tweemaal toe niet gehoord, ook de waarschuwing van een aangehaakte, krachtige Diemense schoonheid op een hoogbejaarde RIH niet. Rob was hierover ontstemd, maar heeft beloofd dat die gemoedstoestand niet tot de volgende week zal duren. Fijn dat we dan ons motto van de slechtste benen enz. weer kunnen waar maken.

24 mei 2009 – Edam – ±82 km, 20°?, ?-wind, zonnig – 10 rijders: Marco, Rijn, Timo, Iep, Theo, Tom, Enrico, Han, Jurriaan & Aad

Van Gerard, Rijn en Timo kwamen wat gegevens los over deze rit. Het verslag wacht echter nog op completering.

22 mei 2009 – Rondje Markermeer – 153 km, ±15-18° graden, zwakke Westenwind, later matige ZuidWestenwind, zonnig – 7 rijders: Rijn, Enrico, Aad, Marco, Theo, Han & Michiel

Alleen Marco was al bij het bankje toen schrijver dezes arriveerde. Spoedig gevolgd door de anderen. Na enige discussie besloten we tegen-de-klok-in te rijden. Dus over de Hollandsche Brug het Nieuwe Land op. Via de Oostvaardersdijk reden we tot Lelystad in een tempo van 32-34 km/u. De zwakke wind hadden tot halverwege de dijk Lelystad-Enkhuizen mee. Toen we de wind net wat tegen begonnen te krijgen reed Han lek, maar binnen 10 minuten reden we al weer. Rijn probeerde ons een zgn. ketting te laten rijden, een speciale manier van rouleren, maar tot Enkhuizen reed toch meestal Marco op kop. Door het oponthoud kregen we nog de laatste spatten van een bui over ons heen. Op het onderste punt van het aquaduct bij Enkhuizen gaf Aad naar boven toe vol gas. De overigen hadden de grootste moeite hem bij te houden. Later vertelde Aad dat zijn hartslag tot boven de 180 per minuut was gekomen.
Na ‘de dijk’ waren we alras (± 11.30) bij ‘de Woeste Hoogte’ waar we buiten begonnen in het zonnetje maar al snel naar binnen moesten voor alweer wat regen. Na de koffie met appelgebak waagden sommigen zich nog aan stokjes-gezond, tosties en uitsmijters.
Vorig jaar toen we het rondje met de klok meereden hadden we van Hoorn tot Enkhuizen de Provinciale Weg moeten nemen vanwege renovatie van de dijkweg. Nu lag het eerste stuk vanaf Enkhuizen er normaal bij. Helaas werd dat later anders en volgde het ene onverharde stuk op het andere. Het mag een wonder genoemd worden dat hier geen lekke banden uit voortkwamen.
Na Hoorn volgden we de weg langs het Ijsselmeer tot Edam. Daarna via Volendam naar Monnickendam. De Dijk in Volendam was enorm druk. Volgens sommigen waren het ramptoeristen die de woning van Jan Smit en Yolanthe zochten.
In Monnickendam deden we nog een stop. Ons normale café was dicht zodat we na jaren weer eens in het Marker Veerhuis verzeilden. Was vroeger de dame met het pronte voorkomen hier de attractie, nu was deze vervangen door een likkende Bulldog. Volgens Rijn een enorme verbetering. Het beest was niet bij zijn zoute benen weg te slaan. Het dier maakte zelfs happende bewegingen naar de kelner die hem wilde verwijderen. Kortom: het hoogtepunt van de dag.
Daarna via Uitdam, Durgerdam en de Schellingwouderbrug naar de Diemerzeedijk waar we de, inmiddels matige, wind, die we vanaf Hoorn schuin tegen hadden gehad, eindelijk in de rug kregen.
Omstreeks vier uur reden we Muiden weer binnen waar de sluis net voor onze neus open ging. Na 10 minuten konden we toch van het ijsje genieten wat Rijn ons had beloofd. Daarna ging iedereen voldaan zijns weegs. Mooie rit met een gemiddelde van tegen de 30 km/u.

10 mei 2009 – Nijkerk – 79 km, 12-19° graden, nauwelijks wind uit verschillende richtingen, zonnig – 10 rijders: Han, Rijn, Aad, Marco, Timo, Tom, Enrico, Herman, Jurriaan & Michiel

Het was zonnig en windstil en het duurde wel tot tien over negen tot we vertrokken. Niemand had haast en dat zou eigenlijk de hele rit zo blijven.
Omdat de wind later uit het NoordOosten zou komen besloten we naar Nijkerk te rijden. Via de ‘standaard’ route reden we erheen. Alleen vlak voor aankomst werd even versneld voor de sprint. Aad en Jurriaan besloten geen koffiepauze te genieten maar direkt door te rijden.
De overigen gingen er eens lekker voor zitten. Lekker buiten in het zonnetje. Tot onze teleurstelling was het appelgebak op. Een grote groep voor ons had alles opgemaakt. We hadden 2 keuzes: of op de bakker wachten of voor de gevulde koeken gaan. Tot het laatste werd besloten. Herman gaf al aan dat de consumpties van hem waren vanwege de geboorte van een vierde kleinkind. Een dochter van zijn zoon in Chicago. Van harte proficiat, Herman!
Tijdens de koffie was er bij de afwezigen van verleden week enige nieuwsgierigheid naar de vermelde roddels. Rijn heeft hen van de nodige informatie voorzien.
Na de koffie reden we over het Nijkerkernauw het nieuwe land op. Timo zorgde voor enige hilariteit vanwege zijn gewaagde fietsbroek. Door een scheur in de binnenstof keek je regelrecht in z’n bouwvakkers-decolleté. Het was zowat onbetamelijk om achter hem te fietsen want als je niet beter wist zou je denken dat je wat anders zag.
De wind was nog steeds nauwelijks merkbaar en leek uit alle richtingen te komen. De weinige windmolens die nog draaiden hadden hun wieken op verschillende richtingen ingesteld.
Uiteindelijk kwamen we op de dijk langs het Gooimeer terecht richting Almere. In een aangenaam tempo reden we tot voorbij Almere tot ons een groepje van 3 man passeerde.
Toen gooide Marco het tempo omhoog en was het na korte tijd erop en erover.
Tegen de Hollandsche Brug werd nog even gesprint maar beneden kwam alles weer bijelkaar.
Rond half één waren we bij de Hakkelaar en de overigen zullen vijf minuten later in Muiden zijn aangekomen. Een fijne rit!

13 april 2009 – Texel – 60 km, >20° Celsius, Matige NoordNoordWestenwind, zonnig – 1 loper: Theo

Uiteraard heb ik een leuk Paasweekend op Texel gehad. Het weer zou perfect zijn op 2e Paasdag, 14 C en windkracht 3 uit NW tot N. Echter op de dag zelf was het perfect weer voor de toeschouwers. Zonnig, warmer dan beloofde 14 C.
Om 10.30 uur van start in `t Horntje, langs de amfibiehaven van de mariniers naar het westen over het zand. Na enkele kilometers kom je dan bij de Noordzee uit, waar de vloed op zijn hoogtepunt was. Lekker zwaar lopen dus op dat schuine kantje met af en toe een of twee natte voeten. Lekker windje tegen. Bij paal 12 denk ik het strand af, door de bossen richting De Koog en daar weer het stand op. Tot een stuk voorbij deze plaats. Het strand was vol met veel touristen, de grote kuilen waren al gegraven.
De vloed was hier op zijn retour en het lopen wat makkelijker. Het strand af op weg naar de Slufter, waar 2 jaar geleden nog graspaden waren. Nu helemaal kaal gemaakt, veel begroeiing weg en nieuwe kreken gegraven. Het leek wel een derde stuk strand geworden. Zwaar lopen. Op het 28,5 km punt kom je dan eindelijk op asfalt. Heerlijk. Een stukje over glooiende paden naar de vuurtoren en daarna wind in de rug langs de oostkant van het eiland.
Helaas won de zon ook aan kracht en als oudere loper verlies je dan heel veel vocht. Reken maar op 1 liter per uur. Met moeite kan je er 500 ml per uur inkrijgen. Ik was zo verstandig om bouillon mee te nemen, die de mij begeleidende fietser, Arnold Franken, me regelmatig aanbood. Maar toch moest ik vanaf Oosterend regelmatig een stukje wandelen.
Via Oudeschild richting Den Burg waar ik na 7.03 uur over de finish ging. Helaas 3 minuten te laat, zodat er in de officiele uitslag achter mijn naam > 7.00 uur staat. Ik was niet kapot, kon nog naar het hotel lopen en heb daar meerdere Texelse biertjes met de naam Skümkoppe gedronken. Alleen al daarvoor zou ik nog een keer die 60 km willen lopen. Echt een heerlijk biertje.Misschien ook wel een aanrader voor fietsers die er doorheen zitten.

3 mei 2009 – Leusden – 90 km, ±13° graden, zwakke tot matige ZuidWestenwind, bewolkt, later regen – 10 rijders: Tom, Rijn, Jan Portengen, Herman, Timo, Iep, Theo, Bert, Jurriaan & Michiel

Schrijver dezes was deze keer als eerste bij het bankje. Verbaasd dacht hij even alleen te moeten rijden maar als snel kwam iedereen aanzetten. Jan was er dit jaar voor het eerst bij. Het duurde even voor we ons doel voor die ochtend hadden bepaald. Kopje van Bloemendaal en Edam haalden het niet maar het werd ’t Hoogt bij Soesterberg. Met negen man vertrokken we oostwaarts in een vergeefse poging de naderende regen te ontlopen.
Tussen Crailo en Laren kwam Herman ons tegemoet. Hij pikte aan en omdat het tempo de gehele rit bijzonder aangenaam was te noemen is hem dat niet slecht bevallen.
Na met het hele team in de klim naar ’t Hoogt vijf Rabo-renners weg te hebben gereden besloten we wat verder door te rijden.
Via de bekende brede, glooiende asfaltweg, waar moeiteloos boven de veertig werd gereden, kwamen we op de Doornse Weg uit. Spoedig daarna legden wij aan bij het gezellige restaurant met uitzicht over de Leusder Heide.
Tijdens de koffie werden de nodige grappen gemaakt en vlogen de roddels over Muiden over tafel. Deze zijn van zulk een aard dat ze hier niet herhaald kunnen worden.
Na een klein uurtje werd weer opgestapt. Helaas was het inmiddels gaan regenen. Via de viersprong, met een aardig klimmetje, langs de Pyramide van Austerlitz, langs het KNVB sportcentrum, Zeist, Huis ter Heide, Bosch en Duin, Den Dolder, Lage Vuursche en Baarn werd teruggekoerst naar de A1.
De regen was niet al te hevig maar toch werden we aardig nat. Bij de Torenflat sloegen Herman en Tom respectievelijk af naar rechts en links. Bij de Hakkelaar namen Jurriaan, Bert en Michiel afscheid. De overige vijf zullen zo rond half twee weer Muiden terug zijn geweest.
Volgens sommigen de aangenaamste rit sinds tijden.

26 april 2009 – Het Hoogt Soesterberg – 75 km, 12°, zwakke zuidoostenwind, eerst motregen en daarna droog – 4 rijders: Marcel, Rob, Theo en Herman

Omdat het gros van de snelle jongens de vorige dag de Ronde van Noordholland had gereden, durfde schrijver dezes zich ’s morgens om 9.00 uur bij het welbekende Muier bankje te vervoegen. Met maar vier man werd besloten richting Soest te rijden om bij De Treek koffiepauze te gaan houden. De motregen en als gevolg daarvan de kou vormden een motief om bij Het Hoogt bovenop De Stomperd dit al te doen. Het etablissement staat immers bekend goede koffie en heerlijke appelgebak. Echter, bijna was schrijver dezes weggelopen omdat de baas van de tent nogal knorrig deed over onze bemodderde fietskleding, net of wij zelf niet de gedachten en het fatsoen hebben de zaak aldaar niet te gaan besmeuren! Theo trakteerde omdat hij in december pas jarig was geweest. Dank, dank, dank! Op de terugweg kozen de noordkant van de voormalige vliegbasis, het fietspad naar Den Dolder. Vandaar reden we naar Maartensdijk, Hollandsche Rading, Nieuw Loosdrecht, ’s-Graveland, Hilversumse Meent waar Theo de richting van Uitermeer koos en de drie anderen naar Naarden gingen. Kwart voor een was schrijver dezes weer thuis. Vermeld moet nog worden dat het natte weer eerst Rob één en daarna Marcel zelfs twee lekke banden bezorgde.

19 april 2009 – Natuurpark Lelystad – 94 km, 8-18° graden, matige NoordOostenwind, zonnig – 11 rijders: Tom, Han, Enrico, Timo, Rijn, Marco, Eric, Marcel, Jurriaan, Aad & Michiel

Toen Enrico als laatste bij het bankje aankwam hadden zich al 11 man verzameld. Herman was ook weer van de partij om een ‘stukkie mee te rijden’. Resoluut en unaniem werd voor het Natuurpark gekozen. Via Zuidpolderweg, Naarderstraatweg en IJsselmeerweg kwamen we aan bij de voet van de Hollandsche Brug. Het tempo was aangenaam te noemen. Bij de ruine van Almere ging Herman richting Stichtse Brug terwijl de rest richting Hoge Vaart koerste.
Toen we eenmaal op Trekweg langs de Lage Vaart reden werd er meest in twee waaiers naar de Knardijk gereden. De wind was redelijk pal op kop zodat het waaier-rijden prima verliep.
Daarna reden we via de Meerkoetenweg ook al weer in prima waaiers naar het bezoekerscentrum in het Natuurpark. Tom dacht nog even dat ze nog niet geopend waren, maar we bleken de eersten te zijn. Alras werd de bestelling opgenomen en konden wij ons neervleien op banken die van dikke kussens waren voorzien. Zo luxe hadden we nog nooit in het zonnetje gezeten. Vandaar dat we ook pas na ruim drie kwartier weer opstapten.
We besloten terug te rijden naar de Knardijk om deze tot de Oostvaardersdijk af te rijden. Daarna was de verwachting om ‘voor het lapje’ naar de Hollandsche Brug terug te rijden.
Meest met een snelheid tussen de 35-37 reden we naar het gemaal de Bloq van Kuffeler. Kort daarvoor was de wind in de NoordWesthoek gaan zitten. Marco kon zich in de wijde bocht richting Jachthaven dan ook niet langer bedwingen. Volgens eigen zeggen heeft hij even zestig gereden. Daarna trok Eric op avontuur. Pas bij de Jachthaven werd hij weer ingerekend.
Daarna werd door een zevental nog tegen de Hollandsche Brug opgesprint maar omdat schrijver dezes daar niet bij was is de uitslag (nog) onbekend.
Onderaan de brug reden een aantal richting ’t Gooi, één Muiderberg in en de rest naar de Hakkelaar. Het restant van de grote groep moet zo tien over één in Muiden terug zijn geweest.
Een fijne rit met prachtig weer.

13 april 2009 – Woerdens Verlaat – 78 km, 10-17° graden, zwakke wind uit Westelijke richting later draaiend naar Noord, zonnig – 9 rijders: Han, Rijn, Aad, Rob, Marco, Michiel, Enrico, Tom, Iep

Nu de foto shoot voorbij was viel het op dat een groot aantal rijders van de week ervoor schitterde door afwezigheid. Enrico troost zich met de gedachte dat het over 6 jaar waarschijnlijk weer tijd voor een nieuwe outfit zal zijn, zodat hij dan ook op de team foto staat.

De kleding was gemeleerd, varierend van korte broek, broek met beenstukken, tot volledig in het lang. Gezien de wind werd besloten naar de Amstelhoeve te rijden. Na een aanvankelijk rustig begin, werd al gauw een behoorlijk tempo gereden, waarbij Rijn menigmaal voor Marco ging rijden om het tempo van 38 km/u weer wat onder de 35 km/u te drukken. Opvallend goed rijdt Rob op zijn nieuwe Synapse. Het was maar goed dat er niet harder werd gereden, want de Amstelhoeve ging precies om 10.30 uur open.

Na het gebruikelijke geintje met het verstoppen van Rob z’n fiets, stapten we om 11.15 uur weer op. Daar pas (?) kwam Michiel er achter dat zijn achterband, behalve vierkant, letterlijk tot op de draad versleten is, terwijl hij deze twee geleden van zijn winterfiets heeft overgezet…. als dat maar goed gaat (not). Langs het AR kanaal reed Michiel lek, om vervolgens onderaan de Maxis brug weer lek te rijden. Met drie keer een pompstop bereikten we dan toch de ijssalon in Muiden, waar Rijn zijn contractuele claim maar weer eens aan de dames uitlegde.

Over 2 weken is de ronde van NH en een aantal gaat deze rijden, overleg vindt plaats via de mail.

5 april 2009 – Nijkerk – 79 km, 6-11° graden, zwakke wind uit verschillende richtingen meestens ZuidOost, bewolkt, later zonnig – 13 rijders: Han, Rijn, Aad, Rob Wernsen, Marco, Theo, Timo, Rob Hesseling, Eric ’t Hart, Hans ’t Hart, Bert, Marcel & Michiel

Jurriaan reed schrijver dezes op de Zuidpolderweg achterop. Afgelopen week was hij met zijn race-fiets door rommel gereden waardoor beide banden aan gort waren. Derhalve kwam hij op zijn mountainbike naar het bankje voor de afgesproken foto shout-out. We spraken nog over de opkomst bij het diner. Deze is altijd groter dan bij het fietsen. De laatste jaren zijn we met nooit meer dan 12 man vertrokken. Wie schetst onze verbazing dat het bij het bankje een drukte van jewelste was. Marcel bleek Rob Hesseling en Hans & Eric ’t Hart te hebben meegenomen. Nadat laatkomers Han en Rijn waren gearriveerd bleken we met 14 man te zijn. Er werden diverse foto’s genomen van de rijders in hun nieuwe hoofdzakelijke blauw-gekleurde Rogelli outfit (zie home-page). We besloten naar het oosten te rijden. Bij de Hakkelaar sloeg Jurriaan af om op zijn mountainbike op eigen gelegenheid wat kilometers te maken. Zonder bijzonderheden en in een aangenaam tempo (de slechtste benen reden deze keer niet alleen!) reed de ploeg van 13 man langs Naarden, Bussum, Laren, Eemnes, Eembrugge en Spakenburg naar de jachthaven bij Nijkerkerveen. Daar werd nog even afgesprint met Aad als winnaar.
Bij de jachthaven deden we de groeten van Gerard aan zijn vriendin aldaar. Haar man vroeg: ‘Hoe is het met de oude baas? Leeft hij nog?’. Gelukkig konden we bevestigen dat we afgelopen woensdag nog prettig met hem getafeld hadden.
Na de aangename stop reden we over de brug het Nieuwe Land binnen. Ook daar werd het aangename tempo op het Nijkerkpad voortgezet. Minder aangenaam werd het voor Bert bij het oversteken van de Gooise Weg (N305). Toen hij aanzette sloeg zijn ketting over en maakte hij een vreemde slalom die eindigde met een val op zijn achterhoofd en een enorme slag in zijn achterwiel. Het nut van een helm was weer eens aangetoond. De helm was gebroken maar Bert mankeerde niets. Na snelle inspectie van de fiets bleek echter dat verder rijden uitgesloten was. Nadat hij naar huis had gebeld om opgehaald te worden reden we weer verder. Via de Vogelweg kwamen we bij de Waterlandse Weg waarna Rob Hesseling richting Stichtse Brug afsloeg. Met elf man reden we langs de dijk met de wind in de rug naar Almere-Haven. Een paar kilometer voor de Hollandsche Brug werd er, voornamelijk door Marco en Aad, nog even flink gas gegeven. Onderaan de brug bij Muiderberg kwam alles weer bijelkaar.
Hier reden Aad, Rob Wernsen, Eric en Hans richting Naarden/Bussum/Huizen. De overigen waren ongeveer 13.40 bij de Hakkelaar waar schrijver dezes afhaakte. De overigen moeten zo rond kwart voor twee in Muiden zijn aangekomen.
Uit een telefoontje naar Bert bleek dat hij al na 20 minuten was opgepikt. Bij het wegbrengen van zijn fiets naar de fietsenmaker bij het Station in Weesp zag hij Marco nog. Als de fiets tijdig klaar is hoopt hij er 2de paasdag weer bij te zijn.
In alle opzichten een opmerkelijke rit!

1 april 2009 – Fort H, Muiden – 0 km, 21° graden, – 14 deelnemers: Gerard, Enrico, Han, Rijn, Jurriaan, Aad, Rob, Marco, Jan Bijvoet, Bert, Timo, Theo, Marcel & Michiel

Met een geanimeerd diner werd afgelopen woensdag het fietsseizoen 2009 ‘afgetrapt’ bij Fort H. Ook ons ere-lid Gerard was van de partij. Hoewel er deze winter, vanwege de vorst en slecht weer, weinig is gefietst hadden de meesten elkaar kort tevoren al gezien, maar met name Jan Bijvoet, Theo, Bert en Timo hadden we al sinds het najaar niet meer gezien. Opmerkelijk was de aanwezigheid van een gezond-ogende en goed-geluimde Jan Bijvoet die zijn ziekte goed onder controle heeft en binnenkort weer van de partij zal zijn.
Er werd veel verteld en veel gelachen. Het diner werd deels gesponsord door Rijn en Jan was goed voor het laatste rondje. Rond half twaalf liep, fietste of reed iedereen weer huiswaarst. Er gingen zelfs stemmen op om op gelijke wijze in het najaar het seizoen af te sluiten. Voorwaar een uitstekend idee.

29 maart 2009, Muiden – Ilpendam – Muiden (Rijn, Rob, Herman, Marco, Marcel, Enrico, Jurrien, Clemens en Han) – weer: Half Bewolkt 6, Noordwest 4/Noordoost 3 – Afstand: 66 km

De eerste rit tijdens zomertijd. Er werden toch wel een aantal coureurs gemist…lagen die nog op bed?
Voor de derde maal achtereen wind uit de noordwest hoek! Toch niet weer naar Monnickendam? Deze keer maar voor Ilpendam gekozen. Bij het vertrek uit Muiden reed Rijn vanaf meet aan op kop dat hield hij vol tot de laatste brug richting IJburg….maar toen was Herman al over de Nesciobrug zijn eigen weg gegaan…
Via IJburg over de brug Noord-Holland in. Niemand wist eigenlijk waar Ilpendam lag maar met veel draaien en keren in de polder, als was het een waar criterium, kwamen we toch de borden Ilpendam tegen. Tijdens de koffie werd er nog nagesproken over de fietsvakantie op Mallorca van Rob Wernsen. Tevens vroegen een aantal mensen zich af of ze nog wel een goed pensioen hadden. Na een redelijke appeltaart met echte slagroom en twee straffe bakken koffie werd er koers gezet richting …Monnickendam om vandaar uit langs de dijk richting Muiden te koersen. Voor het windje liep de snelheid soms behoorlijk op. Maar we hadden de wind, zoals de weken tevoren, soms ook straf tegen.
Het laatste stuk kreeg Marcel fors kramp. Het was ook de eerste keer dat hij meeging dit jaar. Met een kalm gangetje zijn we de laatste kilometers naar Muiden gefietst alwaar we zo rond half twee aankwamen. De wind was inmiddels uit de Noordoost hoek gaan waaien (weer tegen) De schijver van dit verhaal had het inmiddels knap koud gekregen!

22 maart 2009 – Monnickendam – 60 km, 8-11° graden, krachtige (kracht 5-6) WestNoordWestenwind, meests bewolkt – 10 rijders: Herman, Tom, Enrico, Han, Rijn, Jurriaan, Aad, Rob, Marco & Michiel

Deze rit was een kopie van die van de week daarvoor. Alleen de groep was wat anders van samenstelling. Met name viel op dat Rijn, om gelijk op te kunnen rijden met Herman, op zijn mountainbike verscheen. Dat bleek later vanwege de conditie toch niet zo’n goed idee. Temeer daar Herman bij Uitdam afhaakte vanwege verplichtingen. In twee groepen kwamen we bij Café ‘de Zwaan’ aan. Twee tafels werden aanééngeschoven zodat we er gezellig met z’n negenen aan konden zitten.
Rob probeerde het issue van de krachtverschillen binnen de groep aan te snijden maar de anderen hadden (nog) geen zin in deze wel wezenlijke discussie.
Rond twaalf uur stapten we weer op de fiets. Via Uitdam en Durgerdam reden we terug. De groep viel wat uit elkaar. Door de openstaande Schellingwouderbrug kwam alles weer bij elkaar. Via eerste Schellingwouderbrug, Nesciobrug en Diemerzeedijk reden vijf man terug. Han, Aad en Enrico reden bij de Nesciobrug rechtdoor. Bij de Maxis kwam alles weer bij elkaar en reden we naar Muiden waar we rond enen terug waren. Wederom een winderige rit.

15 maart 2009 – Monnickendam – 56 km, 7-9° graden, krachtige Westenwind, meestens bewolkt – 9 rijders: Herman, Tom, Enrico, Han, Iep, Clemens, Rob, Marco & Michiel

Er stond een puist wind maar toch was het bij het bankje een drukte van belang. Maar het was droog en de zon scheen nog zodat een aantal zich aan hun eerste TCMuiden rit van 2009 waagde. De voorspelling was NoordWestenwind zodat we besloten naar Monnickendam te rijden. Via de gebruikelijke route (langs de dijk en via Uitdam) kwamen we bij Café ‘de Zwaan’ aan. Aan de grote ronde tafel werden wat stoelen bijgeplaatst zodat we er gezellig met z’n negenen aan konden zitten.
Rob vertelde over zijn fietsvakantie op Mallorca en verder werd er nog gesproken over ‘het diner’ op 1 april.
Rond twaalf uur stapten we weer op de fiets. Via Zuiderwoude reden we terug. De groep viel wat uit elkaar. Een vijftal reed zelfs via Ransdorp maar tussen de twee Schellingwouderbruggen kwam alles weer bijelkaar. Langs de Diemerzeedijk reden we terug naar Muiden waar we rond enen terug waren. Een winderige rit.

1 maart 2009 – Nuldernauw – 83 km, 5-10° graden, zwakke tot matige Oostenwind, bewolkt – 4 rijders: Marco, Aad, Tom & Michiel

Het was prachtig fietsweer dus toog schrijver dezes enthousiast naar het bankje om toch minstens met zeven, acht man de zondagse rit te rijden. Groot was zijn teleurstelling dan ook dat hij slechts Tom en de twee andere rijders van de week ervoor aantrof. Dat werd weer buffelen voor hem. Wel stond er ook een casual geklede man die verdacht veel op Timo leek. Volgende week zou hij van de partij zijn als het wat warmer was. Aad had van Enrico gehoord dat deze een 100 km-tocht met collega’s zou rijden. De wind was pal oost dus we besloten via het ‘oude land’ naar het Nuldernauw te rijden. Alwaar zich het door Herman zo geliefde restaurant (vanwege de vele hondenliefhebbers die de uistspanning frequenteren) bevindt.
Als je het over de duvel hebt dan….. dus wie fietste ons ergens tussen Laren en Crailo tegemoet? Herman! Het ging nog niet best met zijn knie die binnenkort door een specialist bekeken gaat worden. Toch fietste hij tot het tunneltje onder de A27 met ons mee. We vernamen ook van hem dat Rob zich momenteel op Mallorca bevindt voor zijn jaarlijkse fiets-clinic.
Tussen Eembrugge en Bunschoten ontviel ook Aad ons vanwege andere zondagse verplichtingen.
Na Bunschoten werd niet met de bekende grote boog naar het doel gereden maar reden we meteen naar de dijk om sneller bij de jachthaven aan te komen. Vandaar was het niet ver meer naar de koffie-bestemming.
De uitspanning was onherstelbaar verbeterd met een overdekt terras voor de rokers en met nieuwe windschermen. Binnen was er ook één en ander vertimmerd. Het aantal hondenbezitters viel mee. De verteringen werden deze keer door Tom gesponsord vanwege zijn verjaardag van 6 februari. Van harte proficiat, nog vele (fiets)jaren en bedankt, Tom!
Na de koffie met de wind meestal achter reden we met gezwinde spoed via Nijkerkerpad, Gruttoweg en Vogelweg naar de Gooimeerdijk. Daarna via Almere-Haven naar de Hollandsche Brug. Bij de Hakkelaar stond er volgens Marco ruim 29 km/u op de teller.
Tom en Marco reden via de Keverdijk respectievelijk naar Hilversumse Meent en Weesp. Ondergetekende stapte af. Een fijne rit!

22 februari 2009 – Uithoorn – 62 km, 6-7° graden, matige WestZuidWestenwind, bewolkt – 3 rijders: Marco, Aad & Michiel

Toen schrijver dezes even over tienen bij het bankje aankwam stonden Aad en Marco er al. Verder kwam er niemand dus reden we acht over tien richting Maxis. Vandaar langs het AR-kanaal naar de spoorbrug, die we overreden. Daarna bij Driemond niet het Gein in maar langs de Provincialeweg richting Amsterdam om na de Waterleiding linksaf langs de Gaasperplas richting AMC uit te komen. Joggend kwam ons daar Prem Radhakishun tegemoet, wat Aad de opmerking ontlokte: ‘Goh, wat is die vent lelijk’.
Via de fietsbrug over de A2 en langs de Ouderkerkerplas naar Ouderkerk. Daar over de Amstel en via Nes richting Uithoorn. Door het straffe tempo van Marco, die de hele rit op kop reed, kwam schrijver dezes herhaaldelijk in de (conditionele) problemen.
Bij Uithoorn kruisten we de Amstel weer en via Mijdrecht en Vinkeveen kwamen we op de Baambrugse Zuwe richting Baambrugge.
Bij de Punt was het goed toeven. Aad nam, vanwege zijn verjaardag, de kosten voor het kopwerk van Marco voor zijn rekening. Proficiat, Aad! Volgens ons had de waard de appeltaart in vieren verdeeld. Tsjonge, nog nooit aten we zulke grote punten!
Via Abcoude en Gein kwamen we bij de Hoge Brug uit. Daarna reden we via Smal Weesp en Buitenveer Weesp binnen. Hier ging Marco linksaf huiswaarts en reden de 2 anderen via Ossemarkt naar de ’s Gravenlandscheweg. Hier ging Aad rechts richting Meent en nam schrijver dezes Lange Muiderweg en Ton Stork pad richting Hakkelaar. Waar hij rond enen arriveerden om meteen daarna, voor de eerste keer na het Rondje IJsselmeer, een uur bij te komen in een warm bad. Het was wel voor het goede doel 🙁

15 februari 2009 – Ouderkerk – 48 km, 1-2° graden, soms natte sneeuw – 1 rijder: Aad

Vanwege een mailtje van Enrico waarbij deze hem aan zijn traktatieplicht herinnerde was Aad vol goede moed naar het bankje getogen. Teleurgesteld moest hij echter konstateren dat niemand er heil in zag om in dat weer te gaan fietsen en hem te feliciteren. Zodat hij in zijn eentje bovengenoemde rit zonder koffiestop voltooide.

1 februari 2009 – Laage Vuursche – 63,97 km (Rob), ~80 km (Marco)- Temp: -2 à -3 gr. Celsius, stevige wind – 2 rijders: Marco, Rob

Na met grote twijfel op de fiets te zijn gestapt – gure kou buiten en Federer/Nadal op de buis – trof ik in Muiden alleen Marco, die vanuit Weesp al een stuk tegenwind had mogen genieten. We besloten richting Lage Vuursche te rijden waarbij Marco het kopwerk zou verzorgen. Zo gezegd zo gedaan. Via de Witte Bergen en om paleis Soestdijk heen bereikten we de koffie en de warmte. Want koud was het, echt weer voor bikkels… Na bespreking van de recessie in het algemeen en de groeiende krachtverschillen binnen onze fietsgroep in het bijzonder stapten we weer op. Tot voorbij Baarn reden we ongeveer dezelfde weg terug, daarna besloten we richting Eemnes te rijden. Ik kon dan doorsteken naar Huizen en Marco had het plan via de 2 bruggen met windje mee terug te rijden naar Weesp. Een kleine sneeuwjacht en donkere wolken aan het zwerk deden onze plannen wijzigen. Via Eemnes centrum en Laren City reden we terug waarna onze wegen zich scheidden. Rond 13.00 uur kwam ik koud maar tevreden thuis, Marco waarschijnlijk een half uurtje later. Ondanks de kou toch een mooie rit en ik bleek nog op tijd om het (trieste) einde van de Melbournefinale te kunnen zien.

25 januari 2009 – Breukelen – 60 km, 1-5° graden, matige ZuidOostenwind, zonnig – 5 rijders: Herman, Rob, Jurriaan, Marco & Michiel

Schrijver dezes werd ter hoogte van Mariahoeve ingehaald door Marco die via de Keverdijk naar het bankje onderweg was. Bij het bankje waren Herman en Rob al neergestreken. Nauwelijks later voegde Jurriaan zich als laatste bij de groep. Tom was, waarschijnlijk vanwege gladde wegen, niet aanwezig. In de statistieken van 2009 staat Tom dus voorlopig nog niet als eerste 🙂
We besloten via de minst gladde route naar Breukelen te rijden. Er waren inderdaad nog witte plekken her en der. Via de Keverdijk, al verkent door Marco, reden we naar Uitermeer. Herman besloot hier naar huis terug te keren. Daarna reden we via Nederhorst den Berg en ’t Hemeltje naar Vreeland. Via Loenen en Nieuwersluis kwamen we zonder wederwaardigheden in Breukelen aan.
Bij het wereldberoemde restaurant, waarvan me de naam helaas even onschoten is, genoten we van onze koffie en appelgebak.
Na alle droeve gebeurtenissen van de laatste weken kwam Jurriaan gelukkig met positief nieuws over Jan Bijvoet. Hij heeft de chemokuren goed doorstaan en voelt zich veel beter. Jan heeft al geschaatst en is momenteel op wintersport. Ook heeft hij aangegeven met fietsen weer van de partij te willen zijn. Jan, van harte proficiat!
Bij het afrekenen bleek dat we allemaal weer een jaartje ouder waren geworden. Volgens Rob bedroeg de schade € 8 per persoon, terwijl de rekening ± € 24 was. Iedereen lapte trouw zijn € 8 terwijl 24 gedeeld door 4 nog altijd € 6 is.
We besloten via Loosdrecht terug te rijden. Aanvankelijk was de wind nog opzij maar later meer achter zodat we in uiteindelijk in ’s Gravenland, in de achtervolging op een ons voorbij-spurtende jongeling, weer tegen de 40 reden.
Bij de afslag Hilversumse Meent ging Rob rechtdoor, om volgens hem: “eindelijk van jullie verlost te zijn’.
Via de Meent en Kreugerlaan kwamen we op de ’s Gravenlandsche weg waar Marco rechtdoor richting Weesp reed en Jurriaan en Michiel via de Keverdijk naar de Hakkelaar.
Hier zeiden zij elkaar gedag en ‘tot volgende week’.
De kop van 2009 is er af. Laat het een fijn fietsjaar worden!